بهبود ریشه زایی قلمه های گل محمدی (rosa damascena) با استفاده از نفتالین استیک اسید و امواج فراصوت

گل محمدی یکی از مهمترین رزهای معطر است که با اهداف دارویی و زینتی پرورش می یابد. تکثیر تجاری این گیاه در کشور ما عمدتا از طریق قلمه است. اثر نفتالین استیک اسید در 5 غلظت (0، 25، 50، 75 و 100 میلیگرم در لیتر ) و امواج فراصوت در چهار زمان (0، 60، 120، 240 ثانیه) بر ریشه زایی قلمه های نیمه خشبی در آزمایشی در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کامل تصادفی با 3 تکرار که در هر تکرار 5 قلمه وجود داشت مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز آماری داده ها با نرم افزار sas و مقایسه میانگین ها با آزمون lsd در سطح احتمال 5 درصد انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که اثر متقابل دو تیمار بر صفات تعداد ریشه و درصد ریشه زایی معنی دار است. غلظت های 50 و 75 میلیگرم در لیتر نفتالین استیک اسید به همراه زمان 60 و 120 تابش فراصوت تعداد ریشه را افزایش دادند. اکثر قلمه ها در غلظت های50 و 75 میلیگرم در لیتر نفتالین استیک اسید به همراه زمان 60 و 120 ثانیه ریشه زایی داشتند و بهترین درصد ریشه زایی مربوط به این تیمارها بود. بیشترین قطر ریشه از غلظت های 75 میلیگرم در لیتر نفتالین استیک اسید و زمان 0 فراصوت به دست آمد. در غلظت 75 میلیگرم در لیتر نفتالین استیک اسید به همراه زمان 120 ثانیه تابش فراصوت، ریشه بیشترین طول را داشت. با این حال، افزایش غلظت naa (100 میلیگرم در لیتر) به همراه افزایش میزان قرارگیری در معرض امواج فراصوت (سطح 240) ثانیه ریشه زایی را کاهش داده است.