بررسی و مقایسه پرآوری دو رقم زردآلو از طریق سیستم کشت بیوراکتور تناوبی و سیستم کشت رایج

ریز ازدیادی از طریق کشت بافت برای تولید دو رقم زرد آلو (قیصی و اردوباد) حایز اهمیت می باشد. امروزه کاربرد بیوراکتورهای گیاهی در تکثیر انبوه گیاهان می تواند هزینه تولید را کاهش داده و آن را توجیه اقتصادی نماید. بر این اساس، هدف از اجرای این تحقیق بررسی امکان استفاده از بیوراکتور نیمه پیوسته در ریزازدیادی دو رقم زردآلو و بهینه سازی شرایط کشت می باشد. در این تحقیق، از بیوراکتور تناوبی و محیط کشت جامد رایج استفاده گردید. در این پزوهش مقایسه دو محیط کشت جامد و مایع (بیوراکتور) جهت پرآوری دو رقم زردآلو صورت گرفت. محیط کشت مورد استفاده ql بود که حاوی یک میلی گرم در لیترga3 ، 5/0 میلی گرم bap و 01/0 میلی گرم iba در لیتر می باشد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که در سیستم بیوراکتور در رقم اردوباد میانگین تعداد شاخه و طول بزرگترین شاخه به ترتیب33/11 و 08/ 4سانتی متر در مقایسه با محیط کشت جامد که میانگین تعداد و طول بزرگترین شاخه اردوباد به ترتیب 6/1 و 3 سانتی متر بود و در رقم قیصی در کشت بیوراکتور میانگین تعداد شاخه و طول بزرگترین شاخه به ترتیب 66/17 و 5 سانتی متر و در کشت رایج میانگین تعداد و طول بزرگترین شاخه قیصی به ترتیب 8/12 و 8/2 سانتی متر بود، که نتایج بیانگر آن می باشد اختلاف معنی داری بین کشت بیوراکتور و کشت رایج در هر دو رقم وجود دارد.