خصوصیات برخی از ژنوتیپ های امیدبخش آلبالوی بومی ایران در راستای معرفی رقم جدید

با توجه به وجود ژرم پلاسم غنی آلبالو در کشور، شناسایی ژنوتیپ‌های برتر و بررسی سازگاری و پایداری آن ها در مطالعات بعدی می تواند نقش بسزایی در معرفی ارقام تجاری و سازگار با کشور داشته باشد. لذا در این پژوهش با هدف شناسایی ژنوتیپ‌های برتر آلبالو در شرایط آب و هوایی کرج، صفات کمی و کیفی 228 ژنوتیپ آلبالو در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی نتایج نشان داد که تنوع ژنتیکی بالایی از نظر صفات پومولوژیک در جمعیت مورد مطالعه وجود داشت. بطوریکه بیشترین وزن میوه در دو ژنوتیپ 102 و 510 و حداقل وزن میوه در ژنوتیپ 405 بدست آمد. حداکثر و حداقل طول دم میوه نیز به ترتیب در ژنوتیپ های 102 و 407 مشاهده شد. در بین ژنوتیپ های برتر منتخب، ژنوتیپ های 155 و 350 حداکثر و ژنوتیپ 425 حداقل میزان مواد جامد محلول را دارا بودند. براساس بررسی خصوصیات کیفی ژنوتیپ های برتر آلبالو، شکل میوه به سه فرم بیضوی، کلیوی و پهن با اندازه هسته متوسط و بزرگ بود. رنگ پوست میوه ژنوتیپ های برتر بین قرمز روشن، قرمز، قرمز مایل به قهوه ای تا قرمز تیره و رنگ گوشت میوه بین کرم، زرد، صورتِی، قرمز متوسط و قرمز تیره و رنگ آب میوه بین بی رنگ، زرد روشن و صورتی متغیر بود. بطور کلی ژنوتیپ های برتر انتخاب شده می توانند به عنوان ژنوتیپ امیدبخش برای ارزیابی های تکمیلی در برنامه های بهنژادی آلبالو مورد توجه قرار بگیرند.