پیش درآمدی بر بایسته های اخلاقیِ نویسندگی در رادیو و تلویزیون

بی‎تردید نوشتن‏‏، اساس و مبنای انتقال پیام در همه رسانه‏هاست. به گفته صاحب‎نظران اهمیت نویسندگی وقتی آشکار می‏شود که رسانه را بدون حضور نویسندگان تصور کنیم. تا وقتی متنی تولید نشود‏‏، ایده‏ها تبلور و تجلی پیدا نخواهند کرد. هرچه ایده خلاقانه‏تر باشد، وسعت دید نویسنده وسیع‏تر می‏شود. (کریمیان‏‏، 1389‏‏، مقدمه) نویسندگی در رادیو و تلویزیون‏‏، دارای نقش و جایگاه تعیین‏کننده‏ای است؛ چراکه نویسندگی در این حوزه‏‏، بسیار متفاوت‏تر از دیگر رسانه‏هاست. متن در رادیو و تلویزیون‏‏، مانند دیگر عناصر و ارکان مرتبط با ویژگی‏های این رسانه، هویت خاص خود را دارد. تامین محتوای بسیاری از آیتم‏ها در رادیو و تلویزیون و تهیه مطالب برای گویندگان و مجریان و حتی بازیگران نمایشنامه‏ها ازجمله وظایف نویسندگان است. با همه اعتباری که نویسندگی در عرصه تولید برنامه‏های رسانه ملی دارد رعایت اصول اخلاقی در این حوزه به‎عنوان یکی از شاخصه‏های نویسندگیِ تراز رسانه ملی‏، بسیار ضروری به‎نظر می‏رسد. این مقاله به روش اسنادی و با استفاده از منابع کتابخانه‎ای، برخی از مهم‎ترین الزامات و بایسته‏های اخلاقیِ نویسندگی در رسانه ملی را بررسی می‏کند