رسانه اخلاقی؛ اهداف، اصول و روش های تربیت اجتماعی

اجتماعی سازی آحاد افراد براساس اخلاق و تربیت اسلامی، در نخستین گام متوجه شکوفاسازیِ میل آدمیان به دیگرگرایی و زندگی جمعی است. نگاهی به برخی از آیاتِ قرآن حاکی از این است که جوامع نیز مانند افراد، دارای مرگ و زندگی هستند. این اصطیادِ قرآنی، ما را بر آن می‎دارد تا در فرایند تربیت اجتماعی‎-‎اخلاقی به عواملِ آسیب شناختی و انسجام شکن زندگی اجتماعی توجه داشته باشیم. این برداشت، ایده ای را دربر می گیرد که در فرایند تربیت اجتماعیِ اخلاق‎مدارانه، سه رویکرد «اخلاق‎شناسی، جامعه‎شناختی و روان‎شناسیِ اجتماعی» به یکدیگر پیوند می خورند. مفهوم اخلاقی-‎تربیتیِ این پیوند آن است که هرگونه هدف گذاریِ اجتماعی در گرو تلاش برای ایجاد تغییر در شخصیت شهروندان یک جامعه است. این نگارش درپی کشف و ارائه شاخص های اخلاقی-تربیتی برای رسانه ملی از نوع تحقیق اکتشافی‎_توصیفی با روش کتابخانه ای و طوفانِ ذهنیِ فردی و جمعی است که در این نوشتار بیشتر در قالب اصول و روش‌های کاربردی رخ می‌نماید. برپایه افق دید و نگاهی که در این مقاله براساس الگوی نظریِ آن حاکم است، پس از تعریف، به تولید و توصیف اهداف چهارگانه‌ای پرداخته می‌شود که به‌صورت مرحله ای و مترتب بر یکدیگر خواهند بود. اهدافی که از آن، اصول و روش‎های تربیتی استخراج می شود و هر کدام از روش‌های کاربردی آن، برای متصدیان رسانه اخلاقی به‌تنهایی شاخصِ اخلاقی- تربیتی به‎شمار می آیند؛ زیرا برپایه مبانی و الگوی نظریِ این نگاشته، وظیفه رسانه ملی تنظیم و مدیریت روابط شهروندان در جامعه است. این تنظیم روابط، باید به تعدیل، تصحیح و تصعید روابط دوسویه بیانجامد و این امر در گرو الگوپردازی و ارائه سبک زندگی اخلاقی (مبتنی‎بر تربیت اسلامی) از سوی رسانه فراگیر و ملی است و چنین مقصودی بدون توجه به شاخصه های اخلاقی-‎تربیتی در حوزه اجتماعی ممکن نیست