بررسی اخلاق نمایشی مبتنی بر تکنولوژی رسانه ای

هدف از این مقاله بررسی اخلاق نمایشی در دوران جدید با عاملیت تکنولوژی‌های رسانه‌ای و نگاه انتقادی به جبرگرایی تکنولوژیک رسانه است. در این پژوهش با استفاده از روش تحقیق انتقادی و تحلیلی، تغییرات تکنولوژی رسانه‌ای منجر اخلاق نمایشی، بررسی می­شود. طبق جبرگرایی تکنولوژیک رسانه‌ای، هر جامعه به وسیله تکنولوژی رسانه‌ای که به آن دسترسی یافته، ایجاد شده است. یکی از این امور مهم در زندگی اجتماعی ارزش­ها و هنجارهای اخلاقی است که با تغییر تکنولوژی رسانه، تغییر و جابه­جا شدند: در دوره اول (قبل از 1500 میلادی)، رسانه برتر، گفتار شفاهی و ارتباطات، به­صورت چهره­به­چهره بود. ارزش‌ها و هنجارهای اخلاق دینی از سوی کلیسا و روحانیان به­عنوان گروه مرجع حفظ و نشر داده می‌شد؛ در دوره دوم (بین 1500 تا 1900 میلادی) رسانه برتر و مسلط، چاپ و نوشتار بود، مرجعیت از انحصار کلیسا خارج و نویسندگان ادبی و دانشمندان روشنفکر به­عنوان گروه­های مرجع، رقیب کلیسا شدند و ارتباط ارزش­ها وهنجارهای اخلاقی به‌تدریج با دین ضعیف شد؛ در دوره سوم (بعد از 1900 میلادی) عصر تکنولوژی الکترونیکی چون رادیو تلویزیون، عکاسی، فیلم و سینما و فضای مجازی است و برتری با گروه مرجع جدیدی است که از بازیگران سینما و تلویزیون، خوانندگان و ورزشکاران تشکیل شده است. آنچه در این دوره رونق و نمود یافته، اخلاق نمایشی و جلوه­گری است که در شکل اخلاق سلبریتی­های رسانه‌ای در حال پمپاژ شدن به اجتماع است. نظر به اینکه اخلاق نمایشی جزء ذات تکنولوژی رسانه‌ای و جبرگرایی آن نبوده و عوامل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی در کنار تکنولوژی رسانه­ای منجر به ­تغییر و جابه‌جایی ارزش­ها و هنجارهای آن شده­اند، لذا این مقاله به این موضوع پرداخته است