تعامل خانواده و رسانه در الگوپردازی اخلاقی برای کودکان

از دیرباز رشد اخلاقی نسل جدید، جزو دل مشغولی‌های والدین و رهبران جامعه بوده است. در این بین شناسایی عواملی که بر این رشد تاثیر می‌گذارند، مهم‌ترین گام برای برنامه‌ریزیِ تربیتی کودکان و نوجوانان است. از میان عوامل مختلفی که در مطالعات رشد اخلاقی (moral development) شناسایی شده‌اند، الگوپردازی جایگاهی ویژه‎ای دارد. ارائه الگوهای عملی، زمینه‌ساز رشد کودکان در ابعاد مختلف اخلاقی است. خانواده و رسانه (به ویژه تلویزیون) به‎عنوان دو نهاد عمده جامعه امروزی،‌ در محیطی واحد بر رشد اخلاقی کودکان تاثیر می‌گذارند. این پژوهش به‎دنبال الگویی تعاملی میان خانواده و رسانه، برای الگوپردازیِ اخلاقیِ کودکان است. روش انجام این پژوهش اَسنادی (مبتنی‎بر یافته‌های مطالعات تجربی گذشته و متن آیات قرآن) است و داده‌های آن به‌صورت کتابخانه‌ای گردآوری شده است. ابتدا به مرور یافته‌های روان‌شناسانِ اخلاق در این زمینه پرداخته‌ایم، آنگاه رویکرد قرآنی در زمینه الگوپردازی را بسط داده‌. در ادامه، کارکرد رسانه (با تاکید بر تلویزیون) در زمینه شهرت‌سازی و الگوپردازی را مطالعه کرده‌ و درنهایت براساس دو مولفه «وساطت والدین در استفاده کودکان از تلویزیون»‌ و نیز «تصویرسازی و انگاره‌سازی رسانه در خصوص خانواده» تلاش کرده‌ایم تا به منظور ایجاد الگوپردازی اخلاقی، الگویی تعاملی برای خانواده و رسانه ارائه کنیم. این الگو قابلیت استخراجِ فرضیه‌های پژوهشی و مطالعه تجربی را دارد. همچنین این الگو نشان می‌دهد که نخست، الگوپردازی با چه ساز و کارهایی و بر چه ابعادی از رشد اخلاقی تاثیر می‌گذارد، و دوم اینکه خانواده بر الگوهای ارائه‌شده از رسانه و رسانه نیز بر الگوهای ارائه‌شده توسط خانواده تاثیر می‌گذارند