کارگردان تلویزیونی و حقوق بصریِ سوژه و مخاطب

این مقاله اصول تخصصیِ شغل کارگردانیِ تلویزیونی و تاثیر آن بر اخلاقی عمل‎کردنِ کارگردان را بررسی می‌کند. کارگردان به‎عنوان یک «حقوقدان بصری» با تسلط بر قواعد فرم تلویزیونی و پایبندی به رعایت آنها، در اجرای یک برنامه تلویزیونی و استیفای «حقوق بصری سوژه» و «حقوق بصری مخاطب» می تواند اخلاقی عمل کند. کارگردان باید در تولید برنامه تلویزیونی «شاخص های سه‌گانه فرم» را رعایت نماید:01. قاب‎بندی (زیبایی‎شناسی تصویر تلویزیونی)؛02. میزانسن (چینش عناصر انسانی و دکوراتیو)؛03. ترکیب نماها (زمان و نحوه ترکیب منابع و انتقالات switching).0تشریح هرکدام از این سه اصل و بررسی تاثیرات آنها در رعایت «حقوق سوژه و مخاطب» همراه ارائه برخی نمونه های عینی از برنامه‌های تلویزیونی هدف این مقاله است. وجود ضعف های آشکار در برخی تولیدات تلویزیونی، به‌خصوص برنامه‌های خاص و فقدان یک تعریف جامع و کامل از «حقوق بصریِ سوژه و مخاطب» رسانه ملی را از مرز اخلاقی‌بودن در فرم استانداردِ تلویزیونی دور کرده است. این مقاله بر آن است تا با تبیین قواعد کارگردانی به‎منزله ابزارِ استیفای حق، کارگردان را در مقام یک «حقوقدان بصری» تعریف کند. درنهایت می توان بر این نتیجه تاکید کرد که «عملِ تخصصی» و «عمل متعهدانه» دو مقوله‌ جدای ازهم نیستند. یک کارگردانِ تلویزیونی که اصول حرفه‌ایِ شغل خود را می شناسد (آموزش و ارتقا) و در هر شرایطی خود را ملزم به رعایت آنها می داند، بدون تردید در حوزه تخصصی یک فرد «اخلاق‌مدار» است