بازخوانی بایستگی برنامه سازی صداوسیما از الگوهای نیکوی اخلاقی همسان اسلام و دین های سامی

دین و اخلاقِ برآمده از آن، بخش فَربهی از فرهنگ سرزمین ماست که توان پُربَسامدی از الگودهی را در خود نهفته داشته و بخشی از ارزنده­ترین خویشکاریِ (وظیفه‌) سازمان صداوسیما (بانگ‌وچهر) را به فرجام می‎برد. آنک که از یک‌سو کشور ایران با داشتن دست­کم پنج دین، سرزمینی با دین‌های آسمانی گوناگون است و از دیگر سوی هر دینی از الگوهای خویش بهره می‌گیرد، این امر می­تواند شمار بینندگان برنامه­ها را کاهش داده و کارایی این سازمان را فروکاهد. بر این پایه، بودن الگو­های همسان دینی به نمایه‌ رهبران مقدس (سپند)، در دین‌های سامی می­تواند هنگامه‌ شایسته­ای را برای برنامه­سازان فراهم آورد. پیامبرانی همانند حضرت (آشو) آدم، حضرت (آشو) ابراهیم، حضرت (آشو) یحیی و... که پذیرفته‌شده‌ همه دین‌های سامی هستند، از گنجایی بسیار درخوری برای الگودهندگی در راهبرد خوی و خیمِ زندگی جامعه (هازمان) دینی برخوردارند. این جستار با روش توصیفی-تحلیلی (گزارشی-پردازشی) می­کوشد تا همانندی‌هایی از پندار و کردار این پیامبران در نوشتارهای دینیِ اسلام و دین‌های سامی به‎دست دهد تا انگیزشی بیش و بِه از این برای ساخت برنامه­های هنری باشد