شاخصه های اخلاقی پژوهشگری رسانه ازمنظر تعالیم اخلاقی اسلام

پژوهش در عرصه رسانه به‎دلیل ارتباط مستقیم با اقشار جامعه می‎بایست تابع موازینی اخلاقی بوده باشد که نظرداشت آنها قوام و استحکام و ثمربخشی آثار پژوهشی را به‎دنبال دارد. مقاله حاضر درصدد بررسی و ارائه شاخص های اخلاقیِ پژوهشگریِ رسانه ازمنظر تعالیم اخلاقی اسلام است.هدف: بررسی آن دسته از معیارهای اخلاقی پژوهش است که پژوهشگرِ رسانه باید خود را به آنها ملزم بداند و بدین‎وسیله حرفه پژوهشگری و اثر تولیدشده خود را از آفات و آسیب‎ها مصون بدارد. روش: در پژوهش حاضر برای دست یابی به موازین اخلاقیِ پژوهشگری ابتدا دسته‎ای از ویژگی‎های اخلاقی که در روایات و منابع اخلاقی، کتاب‎ها و مقالاتِ مرتبط پیرامون شخصیت فردی و اجتماعی محققین و اندیشمندان مورد اشاره واقع شده، با استفاده از روش جست‎وجوی کتابخانه‎ای و نرم‎افزاری گردآوری شد، سپس چگونگی ارتباط آن با پژوهشگران و پژوهشگری در عرصه رسانه مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: بررسی‎ها نشان داد می‎توان پژوهشگرانِ رسانه را ازنظر ویژگی ها و مسئولیت‎های اخلاقی به چهار گروه دسته‎بندی کرد: ویژگی‎های اخلاقیِ فردی، مسئولیت‎های حرفه پژوهشگریِ رسانه، حقوق افراد یا گروه‎های مورد پژوهش، حقوق مخاطبان. نتیجه‎گیری: التزام به موازین اخلاقی در عرصه پژوهش‎های رسانه ای نقش موثری در بهبود وضعیت پژوهش رسانه ای در جوامع علمی و مقبولیت در میان مخاطبان و جلب اعتماد عمومی دارد و موجب افزایش ضریب نفوذ گزارش‎های پژوهشیِ رسانه‎ها در جامعه می شود