رسانه اخلاقی؛ اصول و روش های تربیت سیاسی

پدیداری اخلاق سیاسی برای رسانه ملی وابسته به تربیت اخلاق سیاسی است. شکوفاسازی، جهت دهی و مدیریت میل فطری به «کسب، حفظ و توسعه قدرت» از گزاره های اساسی این نوع تربیت به شمار می آید. از این رو زمینه سازی برای رشد مخاطبان در سه بُعد «بینشی، گرایشی و کنشی» برای «شکوفایی، هدایت و مهندسیِ» از نقش های بی بدیل رسانه ملی خواهد بود. رسانه ملی باید این میل فطری را به‌سوی قدرت یا همان سیاست، راهبری نماید و موجبات حضور زنده و فعال شهروندِ اخلاق‌گرا را در عرصه‌های سیاسی، ملی و جهانی فراهم نماید. این کوشش اگر بتواند میل فطریِ همگان را به سوی قدرت، «شکوفا، تصحیح، تعدیل و تصعید» کند، می توان گفت که رسانه منتسب به انقلاب اسلامی موفق بوده است. البته در این مسیر به روش‌های کاربردی برای تربیت سیاسی نیازمندیم که در این پژوهش به برخی از آنها اشاره می شود. امید که مجموعه مباحث و روش‌های پیشنهادی این نگارش بتواند مهارت استقلال‌جویی، آزادی‌طلبی و اسلامیت‎خواهی را در بین مخاطبان رسانه ملی افزایش دهد. براساس الگوی نظری این نوشتار، رسانه های ارتباط‌جمعی، افزون‎بر نقش آفرینی یادشده، باید دارای عملکرد سیاسیِ بهینه و موضع گیری های اخلاق‎گرایانه، خردورزانه و حکیمانه در سه محور بینش، گرایش و کنش باشند؛ یرای مثال از مهم ترین شاخص‎های آن در عرصه شناختی، بسترسازی برای دستیابی مردم به «بصیرت سیاسی» است که پیوند وثیق با اخلاق سیاسی دارد. گفتنی است دستیابی به مهارت بالا، در گرو پرورشِ مهارت های «تفکر انتقادی و خلاقیت حل مسئله و تصمیم گیری های به‏‎‎‎هنگام» از سوی رسانه ملی است. در این نگارش در گونه تحقیق اکتشافی توصیفی و با روش کتابخانه ای به اهداف و اصول و روش های اخلاقی _تربیتی به‌عنوان شاخص های برتر پرداخته می شود. امید که اهداف و اصول برخاسته از الگوی نظریِ تربیت اخلاقی سیاسی، دستانِ برنامه‎ریزان را بگیرد و روش‌ها نیز (که کاربردی و بعضاً بکر و جدید می‌نماید و در تحقیقات دیگران یافت نمی‌شود) دستمایه برنامه‌سازان رسانه صداوسیما در ساحت تربیت اخلاقی تربیتی باشد