واقعیت نمایی؛ سرگرمی و سردرگمیِ اخلاق اجتماعی در «ماه عسل »

رنامه ماه ‌عسل که از سال 1386 تا سال1397 هر ساله در ماه مبارک رمضان پیش از اذان مغرب به‎مدت بیش از یک ساعت پخش می‎شد، ازجمله پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون بود که با استفاده از فرمت تالک‎شو و به تقلید از فرمت‎های مشابه خارجی، ضمن ایجاد سرگرمی، نمایش مستند و تعریف داستان‎های واقعی از زندگی مردم با حضور و توسط آنها در استودیو، برنامه‎های جالبی تولید می‎کرد. این مقاله با استفاده از چهارچوب نظری دانسی در رسانه تلویزیون و روش نشانه‎شناسی با رویکرد اجتماعی جان فیسک به تحلیل این برنامه و بررسی چگونگی ترویج اخلاق اجتماعی با استفاده از میزانسن، دوربین، صدا و سایر عوامل تلفیقی صوتی و تصویری، همراه با بازگو‌کردن روایت‎های واقعی در برنامه یاد‌شده می‌پردازد. در این برنامه جذاب، مخاطبان با برخی از مولفه‌های اخلاق اجتماعی مانند اخلاق در معیشت، قناعت، کمک به همنوع، زندگی پاک، ارائه راه‌حل برای رفع مشکلات، کسب حلال، کارآفرینی، از‌خودگذشتگی و مسایل مختلف اجتماعی و شخصیِ افراد جامعه آشنا می‏شدند. تولیدکنندگان برنامه برای خلق اثری با جذابیت هر‌چه بیشتر و واقعیت‎نمایی از مشارکت‎کنندگانی استفاده می‎کردند که هرکدام تجربه زیسته خود را با مخاطبان در میان می‏گذاشتند. تنوع مهمانان یکی از جذابیت‎های این برنامه بود.