محدودیت حقوقیِ اخلاق در کارکرد خبر و اطلاع رسانی رسانه

مروزه تنوع و گستردگیِ حوزه و قدرت تاثیر رسانه، آنها را از ابزار صرف عرضه اطلاعات و اخبار خارج کرده و در میان گروه‌های انسانی، کارکردهای گوناگونی در جامعه‌پذیری و همگون‌سازیِ تفکر و اندیشه فراهم کرده است که مهم‌ترین کارکرد، اطلاع‌رسانی می‌باشد؛ زیرا جایگاهِ اثرگذاریِ خبر و اطلاع‌رسانی به‌اندازه‌ای گسترده شده که نسل‌های توسعه در حوزه‌های مختلف نظیر فرهنگ، اقتصاد، اجتماع و سیاست را پوشش می­دهد، اما قلمروی آزادیِ اطلاع‌رسانی در رسانه، همانند دیگر حقوق و آزادی عمومی به‌صورت مطلق نیست و در نظام حقوق داخلی و بین‌المللی برای آن محدودیت‌هایی ذکر شده است که می‌توان به محدودیت اخلاق اشاره کرد که مکرر در اسناد بین‌المللی نظیر میثاق حقوق مدنی-سیاسی، اعلامیه جهانی حقوق بشر، کنوانسیون اروپایی بشر، کنوانسیون امریکایی حقوق بشر و اصول سیراکوزا آمده است. لذا پژوهش حاضر درصدد است ضمن بررسی حقوقیِ قلمرو، جایگاه و ضرورت آزادی اطلاع‌رسانی با روش مطالعه اسنادی و تحلیل محتوای حقوقی به محدودیت اخلاق در منابع حقوق بین‌الملل و نظام حقوق داخلی ایران بپردازد. یافته­های حاصل از تحلیل و بررسی حاکی از این بود که باتوجه‎به اهمیت کارکرد خبر و اطلاع‌رسانی در مقررات بین‌المللیِ حقوق بشر، احترام به اخلاق و مبهم و نسبی‌بودن مفهوم اخلاقِ عمومی ضروری است و باید شرایط قانونی در اسناد بین‌المللی در خصوص اِعمال محدودیت اخلاق عمومی درنظر گرفته شود