مروری بر اثرات سوخت‌های اکسیژن دار بر روی پارامترهای عملکردی موتور و انتشار آلاینده‌های موتورهای اشتعال جرقه‌ای

سوخت‌های اکسیژن‌دار مانند الکل‌ها و اترها پتانسیل تامین منایع انرژی جهان را دارند و همچنین سوخت‌هایی سازگار با محیط زیست هستند. افزودن الکل و اتر به بنزین منجر به احتراق کامل‌تر به دلیل بالا رفتن مقدار اکسیژن سوخت می‌شود و در نتیجه راندمان موتور افزایش یافته و مقادیر آلاینده‌ها کاهش می‌یابند. هدف از این مقاله، مروری بر روی استفاده از الکل‌ها و اترها از جمله بوتانول، متانول، اتانول و روغن فوزل، متیل ترشیاری بوتیل اتر و دی متیل اتر به عنوان سوخت در موتورهای اشتعال جرقه‌ای می‌باشد. همچنین در مطالعه حاضر، اثرات استفاده از الکل‌ها و اترها بر روی پارامترهای عملکردی موتور (گشتاور ترمزی، توان ترمزی، مصرف سوخت ویژه ترمزی، راندمان موتور و دمای گازهای خروجی)، انتشار آلاینده‌ها (co ، co2 ، nox و hc) و شاخص‌های احتراقی موتورهای اشتعال جرقه‌ای بررسی شده است. عدد اکتان الکل‌ها و اترها نسبت به بنزین بالاتر می‌باشد به همین دلیل درصورت استفاده از آن‌ها با افزایش نسبت تراکم، عملکرد موتور بهیود می‌یابد. علاوه بر این، الکل‌ها و اترها بسیار تمیزتر از بنزین معمولی می‌سوزند و آلاینده‌های مونوکسید کربن (co) و اکسیدهای نیتروژن (nox) کمتری تولید می‌کنند. از سویی دیگر، ارزش حرارتی الکل‌ها و اترها تقریباً 30٪ کمتر از بنزین است، به همین علت، مصرف سوخت ویژه با استفاده از الکل‌ها و اترها به عنوان سوخت، افزایش می‌یابد.