بررسی و مقایسه رفتار جذبی فلوئورید از محلول های آبی با استفاده از هیبرید سنتز شده ی ox-mwcnts-zro2 و پیش ماده های اولیه آن (zro2 و ox-mwcnts)

در کار حاضر از جاذب جدید دی اکسید زیرکونیم (zro2) نشانده شده بر روی نانولوله های کربنی چند دیواره عامل دارشده با اسید نیتریک (ox-mwcnts) برای جذب و حذف مقادیر مازاد فلوئورید از پساب های شیمیایی استفاده گردید و در نهایت رفتار جذبی فلوئورید بر روی پیش ماده های اولیه mwcnts، ox-mwcnts و zro2 بهمراه هیبرید سنتز شده ی ox-mwcnts-zro2 مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. بررسی تصاویر میکروسکپ الکترونی روبشی هیبرید سنتز شده نشان دهنده تثبیت نانوذرات اکسید زیرکونیم بر روی نانولوله های کربنی چند لایه عاملدار شده میباشد. بررسی ترموگرام این نمونه نشان از پایداری هیبرید سنتز شده تا دمای 550 درجه سانتیگراد و بارگذاری 48 درصدی اکسید زیرکونیم بر روی نانولوله کربنی است. ایزوترم های جذب و واجذب نیتروژن ساختار میکروپروس برای نمونه ی zro2 و ساختار مزوپور برای سایر نمونه ها با استفاده از این روش اثبات کرده و کاهش قطر خلل و فرج در نانولوله پس از بارگذاری اکسید زیرکونیم تایید کننده تثبیت موفقیت آمیز این ذرات بر روی نانولوله می-باشد. بررسی رفتار جذبی فلوئورید بر روی جاذب ها نشان می دهد که تمایل جذب فلوئورید بر روی ماده سنتز شده ox-mwcnts-zro2 نسبت به پیش ماده های آن بالا است (19.56 میلی گرم بر گرم) و مدل لانگمیر مناسب ترین مدلی است که با داده های جذب تعادلی یون های فلوئورید بر روی جاذب ها انطباق دارد. همچنین جرم بهینه برای جذب فلوئورید با غلظت ppm 10، 0.1 گرم برای دو جاذب zro2 و ox-mwcnts-zro2 بدست آمد.