بررسی و مقایسه اثرات نانوصفحات گرافن اکساید و نانوصفحات اصلاح شده گرافن اکساید روی خواص مکانیکی فیلم‌های بر پایه‌ کیتوسان

در این پژوهش، ابتدا نانوصفحات گرافن اکساید (go) به روش اصلاح‌شده هامر تهیه شدند. سنتز go توسط آنالیزهای uv-vis و ftir تایید شد. نانولایه‌های go به دلیل برهمکنش‌های قوی که توسط نیروهای واندروالس در صفحات رخ می‌دهد، باهم تمایل به کلوخه‌ شدن دارند. این نقص موجب دیسپرس نامطلوب، جدایی فازی در بستر و تمرکز تنش می‌شود که نهایتاً افت در خواص را به دنبال خواهد داشت. برای غلبه بر این مشکلات و رسیدن به بالاترین پایداری (پخش عالی) جهت جلوگیری از آگلوموریت لایه‌های go، آن‌ها را به روش کووالانسی با پلیمر آبدوست پلی‌اتیلن گلیکول (peg) اصلاح کردیم. نتایج حاصل از ftir و uv-vis نشان داد که پلیمر peg با موفقیت روی سطح go گرافت شده و تشکیل پیوند استری (coo-) دادند. تصاویر عکاسی از نمونه‌ها نشان داد که گرافن اکساید اصلاح‌شده (go-peg) نه‌تنها پایداری طولانی مدتی در آب دارد، بلکه می‌تواند در محلول‌های بیولوژیکی (سرم و نمک‌ها) دیسپرس و توزیع پایداری داشته باشد. فیلم‌های نانوکامپوزیتی توسط تکنیک محلولی تهیه شدند. عامل دار کردن سطح با peg، به‌طور موثری سازگاری و پراکندگی صفحات go را در ماتریکس کیتوسان (cs) بهبود می‌بخشد. بنابراین، تست تنسایل نشان داد که فیلم‌های کیتوسانی حاوی صفحات گرافنی اصلاح‌شده (cs/go-peg) خواص مکانیکی بالاتری نسبت به فیلم‌های حاوی گرافن اکساید خالص (cs/go) دارند. نتایج ما نشان می‌دهد که فیلم‌های نانوکامپوزیتی cs تقویت‌شده با نانوصفحات اصلاح‌شده go، می‌توانند کاندیدای مناسبی برای بسته‌بندی‌های زیست‌تخریب‌پذیر برای کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی باشند.