کاربرد اتیلن دی کلرید در آمیختن پلی اتیلن با سلولز , پلی استیرن , لاستیک تیوکل

در این پژوهش از دورریز اتیلن دی کلرید با نام اختصاری edc برای آمیختن پلی اتیلن(ldpe) با سلولزو همینطور پلی اتیلن با لاستیک پلی سولفید و پلی اتیلن با پلی استیرن استفاده شده. اتیلن دی کلرید یک ماده حد واسطه در فرایند تولید پلی ونیل کلرید .(محصول پتروشیمی اروند) است و دور ریز آن یک محصول جانبی تولید ونیل کلرید است که کاربرد صنعتی گسترده ای ندارد. اما در این پژوهش کاربرد اتیلن دی کلرید در آمیختن پلیمرهای پلی اتیلن با پلی استیرن و سلولز و لاستیک تیوکل اثبات شده است.برای آمیختن پلیمر مصنوعی و طبیعی روشهای فیزیکی شامل ذوب (170-195درجه سانتیگراد) و مخلوط کردن (با حلال زایلن) و واکنش عامل جفت کننده، وجود دارد . اما با edc نیازی به حلال سمی زایلن و دمای بالای oc100نیست. زیرا اتیلن دی کلرید حلال خوبی برای ظروف یک بار مصرف پلی استایرن و ظروف پلی اتیلن دانسیته پایین و همینطور حلال مالئیک انیدرید میباشد . محلول مالئیک انیدرید در edc، سبب سوسپانسیون سلولز شد و در این سوسپانس پلیمرهای استایرن (پتروشیمی تخت جمشید و تبریز) پلی اتیلن دانسیته پایین (پتروشیمی مارون) حل شد و به صورت دو پلیمر مصنوعی و طبیعی در هم آمیخته شدند. هم چنین برای آمیختن pe لاستیک پلی سولفید ، ابتدا پلی اتیلن با مالئیک انیدرید در حلال اتیلن دی کلرید پیوند خورد و همگام با آن و اکنش اتیلن دی کلرید و سولفید سدیم سبب پیوند های عرضی بین رشته های پلیمری شد. مقایسه نتایج روبش گرمایی dsc)) پلی اتیلن آمیخته با سلولز و با پلی استیرن و لاستیک پلی سولفید...نشان داده که پیوند پلی مرها و تشکیل کامپوزیت با توجه به رفتار تک فازی در برابر گرما به خوبی صورت گرفته و در نهایت حلال edc برای آمیختن پلیمرpe بستر مناسبی است.