مطالعه آزمایشگاهی ازدیاد برداشت از مخازن نفت سنگین با روش تزریق آب هوشمند

سیلاب زنی آب از متداول‌ترین روش های نگهداشت فشارمخزن و افزایش تولید نفت از مخازن می باشد. در تزریق آب به مخزن، از انجا که عموما از اب دریا و یا رودخانه ها استفاده می شده، تنها مکانیزم جابجایی نفت توسط آب در ازدیاد برداشت موثر بوده است. در دهه اخیر توجه به استفاده از آب با شوری کم گسترش یافته است. در واقع، محققان دریافتند که با کاهش شوری آب تزریقی، ترشوندگی سنگ های کربناته و ماسه سنگی از نفت دوستی به سمت آب دوستی تغییر می کند و از این روی نسبت به تزریق آب دریا، نفت تولیدی بیشتری به دست می‌آید. در مهندسی آب تزریقی، ویژگی های سنگ و سیال مخزن از اهمیت به سزایی برخوردار هستند. در این مطالعه ازدیاد برداشت از منابع نفت سنگین مخازن ماسه سنگی مورد مطالعه قرار گرفته است. نفت های سنگین به دلیل آنکه تمایل بیشتری به چسبیدن به سطح سنگ دارند، باعث نفت دوست شدن شدید سطح سنگ می‌شوند. در این پروژه به دنبال یافتن مناسب ترین آب هوشمند به منظور دست یابی به بیش ترین مقدار نفت تولیدی هستیم. بدین منظور آزمایشات زاویه تماس، سیلاب زنی و کشش سطحی در چندین شوری متفاوت همراه با نمک‌های متفاوت طراحی و اجرا شده اند. نتایج نشان دادند که بیش ترین نفت تولیدی در فرآیند تزریق آب هوشمند دارای یون های یک بار مثبت، اتفاق می‌افتد. در واقع اگر چه کشش سطحی بین یون های دوبار مثبت و نفت کمتر می باشد، با این حال زاویه تماس یون های یک بار مثبت با سطح سنگ ماسه سنگی کمتر است. به عبارتی، مکانیزم تغییر زاویه تماس بر مکانیزم کشش سطحی غلبه کرده است.