بررسی آزمایشگاهی اثر میزان آهک و امولسیفایرهای اولیه و ثانویه بر خواص رئولوژیکی و پایداری الکتریکی سیالات حفاری پایه نفتی

یک عملیات حفاری موفقیت آمیز مستلزم داشتن یک سیال حفاری مطلوب می باشد. سیال حفاری پایه نفتی به دلیل ویژگی های عدیده ای که دارد، در کشور ما، ایران، به عنوان سیال اصلی و رایج در حفاری سازندهای شیلی و نیز ناحیه مخزنی مورد استفاده قرار می گیرد. به همین منظور داشتن یک فرمولاسیون مناسب از این سیال حفاری می تواند تاثیر به سزایی در کاهش هزینه ها داشته باشد. آهک موجود در سیالات حفاری پایه نفتی عامل کنترل کننده ی قلیاییت می باشد. امولسیفایر های اولیه و ثانویه موجود در این نوع سیالات جهت پایدار کردن امولسیون آب در نفت بسیار حائز اهمیت است چرا که پایداری این امولسیون جهت جلوگیری از مشکلاتی مانند باریت-سگ و هم چنین کاهش هزینه های عملیاتی موثر است. هدف این مطالعه بررسی اثر میزان آهک و امولسیفایرها بر خصوصیات رئولوژیکی و پایداری سیالات حفاری پایه نفتی و یافتن بهترین غلظت آن ها در سیال حفاری می باشد. بنابراین؛ سه سیال حفاری با میزان 9 ،12 و 14 گرم آهک ساخته شد که نتایج نشان داد که افزایش میزان آهک موجب افزایش ویسکوزیته پالستیک و ظاهری سیالات پایه نفتی می شود که به تمیزکاری بهتر چاه کمک می کند و به صورت کلی موجب کاهش مقاومت تسلیم و خاصیت ژله ای گل حفاری می شود که موجب آسان تر شدن فرآیند پمپاژ این سیالات می شود. هم چنین سه سیال پایه نفتی با نسبت امولسیفایر اولیه به ثانویه 3 ولی میزان متفاوت از هر کدام ساخته شد، نتایج نشان داد که افزایش میزان امولسیفایر های مورد استفاده در این مطالعه تاثیر چندانی بر خواص رئولوژیکی ندارد اما همواره موجب بهبود پایداری الکتریکی می شود.