ارزیابی کاربرد گفتار درمانی جهت آموزش کودکان استثنایی

اختلالات گفتاری یکی از معضلات مهم سلامتی به شمار می روند، زیرا سبب بروز مشکلاتی در دوران کودکی شده، فرصت های شغلی را در بزرگسالی محدود کرده و وضعیت اجتماعی و اقتصادی افراد را تحت تاثیر قرار می‎دهد. آسیب های گفتار و زبان متنوع بوده و از کودکی تا بزرگسالی مشاهده می‎شود از میان آنها می‎توان به لکنت، اختلالات تلفظی، اختلالات گفتار و زبان در کودکان دارای مشکل یادگیری زبان و کودکان کم شنوا، عقب مانده ذهنی، اتیستیک، بیماران سکته مغزی و اختلالات گفتاری ناشی از فقدان حنجره و آسیب‎های آن اشاره نمود . گفتار درمانی کودکان یکی از رایج ترین موارد مراجعه به مراکز پاتولوژی می باشد. بسیاری از کودکانی که به مشکلات گفتاری مبتلا می ‎ باشند، این مشکل بیشتر مربوط به دوران نوزادی و نارسایی هایی ایجاد شده در این دوران است که بهتر است در همان دورانی که کودک قادر به تلفظ کلمات می باشد، درمان شود زیرا با گذشت زمان و افزایش سن درمان سخت ‎ تر می ‎ گردد. دانش آموز استثنایی و کم توان برای بهره گیری از آموزش نیازمند ارتباط صحیح و کارآمد است و گفتار درمانگر با کمک به افزایش توانایی ارتباطی وی، آموزش را تسریح می کند و زمینه ارتباط مناسب را با معلم مهیا می سازد. گفتار درمانی می تواند به کودکان استثنایی کمک کند تا واضح تر صحبت کنند. این موضوع به کودکان احساس اعتماد بنفس بیشتری در هنگام صحبت کردن به آنها می دهد. پس درمان این اختلالات گفتاری در اعتماد بنفس، زندگی اجتماعی، جلوگیری از گوشه گیری و … کمک می کند . گفتار درمانی می ‎ تواند به کودکان با اختلالات خواندن و نوشتن کمک کند تا حروف را بهتر درک کنند، صداها و حروف را در کلمات بهتر تشخیص دهند و تمایل به مطالعه و خواندن از این طریق در کودکان افزایش می یابد . در مجموع با ارتقای مهارت گفتار و بیان مشارکت اجتماعی و اقتصادی فرد در جامعه افزایش خواهد یافت. در واقع درمانگر با شیوه‌های غیرپزشکی و بدون استفاده از دارو آسیب ایجاد شده را درمان میکند اما طول درمان و نحوه درمان متفاوت خواهد بود یعنی آسیب‌های حوزه زبان چون به سیستم عصب مرکزی در مغز برمی‌گردد، طولانی‌تر و دشوارتر بوده اما درمان اختلالات حوزه گفتار آسان‌تر و سریعتر است .