ارزیابی نقش بازی درمانی در راستای آموزش و تعلیم کودکان استثنایی

از گذشته های دور تاکنون همواره روان شناسان، معلمان، کارشناسان توانبخشی و همه افرادی که به نحوی با کودکان استثنایی سر و کار دارند بدنبال راهی برای حل مشکلات و شناخت نقایص درونی این کودکان بوده و هستند و از آنجا که این کودکان برخلاف کودکان عادی در بیان بسیاری از خواسته ها، هیجانات و مشکلات خود با دشواریهایی روبرو هستند هنر می تواند به منزله راه حل مناسبی برای آنها باشد و در واقع می تواند راه حل رویارویی با مشکلات را به متخصصان بالینی، توانبخشی و روان شناسان نشان دهد. مثلاً نقاشی کودک در اصل یک پیام است و به عنوان ابزاری است که آنچه را که او نمی تواند به لفظ درآورد از آن طریق به ما انتقال می دهد. بازی درمانی یکی از روش های موثر در درمان مشکلات رفتاری و روانی کودکان است. بطور کلی بازی نقش موثری در رشد کودک دارد و در خلال بازی می‌توان به بسیاری از ویژگی ها، مسائل و رشد کودک پی برد. بازی‌های کودکان مختلف و نوع ویژگی‌هایی که از خود ظاهر می‌سازند تفاوت هایی با یکدیگر دارند. هر چند نوع بازی ها در گروه‌های سنی و بچه‌های گروه سنی مشترکاتی دارد، اما نوع شرکت کودک در بازی اهمیت ویژه دارد. بازی درمانگر در واقع از موقعیت بازی برای ایجاد ارتباط با کودک استفاده می‌کند و تلاش می‌کند به تخلیه هیجانی او و حل و فصل مشکلات او در زندگی عادی‌اش بپردازد. بازی درمانی به کودکان کمک می کند تا احساسات منفی و رویدادهای ناراحت کننده‌ای را که نتوانسته‌اند با آن ها کنار بیایند، درک کنند. به جای استفاده از روش های درمانی رایج بزرگسالان مانند گفت و گو و توضیح درباره ی چیزی که سبب ناراحتی آن ها شده است، از بازی برای برقراری ارتباط به شیوه ی خود بهره می گیرند، بدون آنکه احساس کنند دارند بازجویی یا تهدید می شوند . پژوهشگران به این نتیجه رسیده اند که بازی درمانی می‌تواند خشم و پرخاشگری این کودکان استثنایی تحت کنترل در آورد و در عین حال تغییراتی را در رفتار کودک ایجاد کند تا رفتار‌های نادرست کودک حذف و رفتار‌های درست جایگزین گردد .