مقایسه سازگاری اجتماعی والدین دارای فرزند با و بدون ناتوانی

زمینه: عوامل و مسائل مختلفی می‌تواند موجب فشار روانی در خانواده شود. یکی از این عوامل، تولد فرزند با ناتوانی است که می‌تواند عامل نگران‌کننده‌ای برای سازگاری خانواده بوده و عملکرد اعضای خانواده و به ویژه والدین را در زمینه‌های جسمی، روانی، عاطفی، اجتماعی و اقتصادی با مشکل مواجه سازد. هدف پژوهش حاضر مقایسه سازگاری اجتماعی والدین دارای فرزند با و بدون ناتوانی بود. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی – مقایسه‌ای بود. جامعه‌ی آماری شامل همه‌ی والدین دارای فرزند با و بدون ناتوانی شهر شیراز در سال 1397 بودند. حجم نمونه این پژوهش شامل 60 نفر(30 والد دارای فرزند با ناتوانی و 30 والد دارای فرزند بدون ناتوانی) بودند که آزمودنی‌های دارای فرزند با ناتوانی به روش در دسترس و آزمودنی‌های دارای فرزند بدون ناتوانی با روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای از مدارس ناحیه 1 (ناحیه معرف) آموزش و پرورش شهر شیراز انتخاب شدند. به منظور سنجش میزان سازگاری اجتماعی از پرسشنامه‌ی سازگاری اجتماعی بل(1962) استفاده شد. داده‌های گردآوری شده با استفاده از آزمون تی مستقل برای نمره کل سازگاری اجتماعی و تحلیل واریانس چندمتغیره برای خرده مقیاس‌های سازگاری اجتماعی تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین والدین دارای فرزند با و بدون ناتوانی در نمره کل سازگاری اجتماعی و خرده مقیاس‌های آن تفاوت معنی‌داری وجود ندارد(05/0p≥). نتیجه‌گیری: بر اساس یافته حاصل از پژوهش حاضر، میان والدین دارای فرزند با و بدون ناتوانی در زمینه سازگاری اجتماعی تفاوتی وجود ندارد. بنابراین باید از نسبت دادن عنوان و برچسب ناسازگاری به والدین دارای فرزند با ناتوانی اجتناب کرد.