اثربخشی روان نمایشگری بر مهارت‌های ارتباطی دختران نوجوان مهاجر (با تاکید بر مهاجران افغان)

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی روان نمایشگری بر مهارت‌های ارتباطی دختران نوجوان مهاجر دوره دوم متوسطه شهر تهران با تاکید بر مهاجران افغان بود. روش پژوهش، آزمایشی و طرح آن پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بوده است. به‌منظور گرداوری داده‌ها، پرسشنامه‌ی مهارت‌های ارتباطی کوئین دام (2004) مورداستفاده قرار گرفت. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر نوجوان افغان شهر تهران هستند که در سال تحصیلی 98-97 در دوره دوم متوسطه در حال تحصیل بودند. برای نمونه‌گیری از جامعه آماری، با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای دومرحله‌ای 30 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) به‌صورت تصادفی ساده جایگزین شدند. درروند پژوهش دو نفر از گروه آزمایش قادر به ادامه جلسات نبودند و از ادامه همکاری صرف‌نظر کردند. درنهایت 13 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل از ابتدا تا انتهای پژوهش حضور داشتند. یافته‌های حاصل از تحلیل کوواریانس داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزار spss ، نشان داد که میانگین نمرات در مقایسه با قبل از درمان ازنظر آماری افزایش معنی‌داری نداشته است. با توجه به یافته‌های پژوهش این نتیجه حاصل شد که برای ارتقاء سطح مهارت‌های ارتباطی در دختران نوجوان مهاجر باید تمهیدات دیگری در نظر گرفته شود و در مطالعات بعدی با شناخت مشکلات اجتماعی دختران افغان از تلفیق آموزش مهارت‌های ارتباطی و روان نمایشگری استفاده شود تا درک بهتری از عوامل موثر بر مقاومت دانش آموزان افغان در ایجاد روابط بین فردی گسترده و فراگرفتن مهارت‌های ارتباطی لازم و همچنین تاثیر روان نمایشگری بر مهارت‌های ارتباطی دختران افغان به دست آید.