بررسی و اولویت بندی شاخص های اثر گذار بر ارتقاء پایداری محلات مسکونی بافت های فرسوده شهری با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی(ahp)؛ نمونه موردی: ( بافت فرسوده سنگ سیاه شیراز)

گسترش فضایی بی رویه و بدون برنامه شهرهای بزرگ و متوسط کشور در چند دهه گذشته، باعث شکل گیری بافت های جدید شهری در مجاورت شهرها و جابجایی ساکنان و کاربریهای شهری به نواحی جدید گردیده است. در نتیجه این جابجایی، به تدریج بافت های قدیمی شهرها کارکرد و اجتماعی و کالبدی خود را از دست داده اند و این بافت ها با از دست دادن حیات شهری خود، به سمت رکود و فرسودگی گرایش پیدا کرده اند. منطقه 8 شهرداری شیراز که به عنوان منطقه مورد مطالعه این تحقیق انتخاب شده است، از قاعده فوق مستثنی نبوده و در زمره بافت های فرسوده کشور محسوب می گردد. هدف از این تحقیق شناخت و بررسی شاخص های اثر گذار بر ارتقاء پایداری بافت های فرسوده شهری است که با استفاده از پرسشنامه و تکمیل آنها توسط کارشناسان مربوطه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار expert choice به این نتیجه دست یافتیم که شاخص اجتماعی _ فرهنگی با ضریب 0.358 در مرتبه اول، شاخص کالبدی با ضریب 0.333 در مرتبه ی دوم و شاخص زیست محیطی با ضریب 0.309در مرتبه ی سوم، در پایداری محلات مسکونی بافت سنگ سیاه شیراز تاثیر بسزایی دارند.