استقلال قرارداد و شرط داوری از موافقت‌نامه اصلی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
مظفری احسان
|
|
منبع
|
همايش ملي تجليل از مقام علمي استاد محمد‌جعفر‌جعفري لنگرودي - 1398 - دوره : 1 - همایش ملی تجلیل از مقام علمی استاد محمد‌جعفر‌جعفری لنگرودی - کد همایش: 98191-86000 - صفحه:0 -0
|
|
چکیده
|
پذیرش یا عدم پذیرش اصل استقلال شرط داوری از موافقت‌نامه اصلی دارای آثار قابل توجهی بر موضوع داوری است. در حقوق ایران و رویه قضایی مستنبط از ماده 461 قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی، غالبا معتقد به عدم پذیرش استقلال شرط داوری از موافقت‌نامه اصلی هستند. به موجب اتخاذ این رویه، بی‌اعتباری قرارداد اصلی موجب سرایت به قرارداد داوری می‌شود و بر همین اساس هنگام بروز اختلاف در خصوص اعتبار قرارداد اصلی، داور صلاحیت رسیدگی به این اختلاف را نخواهد داشت. برخلاف این رویه، موافقان التزام به استقلال شرط داوری معتقدند که اگرچه شروط مندرج در قرارداد اصلی تابع آن است اما این قاعده در مورد شرط داوری صدق نمی‌کند و برخی مقتضیات تجاری و بازرگانی ایجاب می‌کند که اصل استقلال شرط داوری از موافقت‌نامه اصلی را به رسمیت بشناسیم. ماده 16 قانون داوری تجاری بین‌المللی نیز اصل استقلال شرط داوری را پذیرفته است.
|
|
کلیدواژه
|
استقلال شرط داوری، بطلان قرارداد، قصد ضمنی، قاعده صلاحیت در صلاحیت، موافقت‌نامه داوری
|
|
آدرس
|
, iran
|
|
پست الکترونیکی
|
ehsanmozaffari13@yaho.com
|
|
|
|
|
|
|