واکاوی تاثیر عوامل بهبود کیفیت سکونتی بر سیاستگذاری مسکن

اهمیّت مسکن از جایی نشاًت می گیرد که بسیاری از نیازهای اولیه هر فرد مانند غذا خوردن، گذرانیدن اوقات فراغت، استراحت و… در آن تامین می شود. مفهوم مسکن علاوه بر مکان فیزیکی، کل محیط مسکونی را در بر می گیرد. مسکن دارای ویژگی های خاصی است که منجر به تمایز سیاستگذاری مسکن از دیگر بخشهای سیاستگذاری عمومی می شود. عناصر کلیدی بهبود کیفیت مسکن، منعکس کننده کلیه نیازهای ضروری مورد نیاز برای زیستن خانواده و مکانهای اشتغال، آموزش و بهداشت افراد است. در این مقاله جهت بررسی تاثیرات عوامل کلیدی بهبود کیفیت سکونتی بر سیاستگذاری مسکن در ایران، ابتدا به معرفی شاخص های مسکن و مروری بر مفهوم بهبود کیفیت در صنعت ساختمان پرداخته و سپس به بررسی نقش این عوامل در تدوین برنامه های توسعه و سند چشم انداز و سیاستگذاری یخش مسکن اشاره شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد داشتن یک نظام برنامه ریزی به منظور ایجاد هماهنگی بین بخش مسکن و اجزای به وجود آورنده آن از یک سو، با عوامل عملکردی- ساختاری، تاسیسات زیربنایی، هویت محیط شهری، تسهیلات عمومی، خدمات اجتماعی و ... جهت رفع چالشهای سیاستگذاری صنعت ساختمان ضرورتی محض است.