بررسی کیفیت آب زیرزمینی از نظر استاندارهای شرب و پهنه بندی با استفاده از روشهای زمین آمار (مطالعه موردی: آبخوان مهاباد)

یکی از مهمترین منابع برای آب آشامیدنی آب زیرزمینی است. به تازگی، کیفیت آب‌های زیرزمینی به دلایل مختلف از جمله فعالیت های انسانی، فعالیت‌های کشاورزی گسترده و تخلیه فاضلاب های صنعتی به خطر افتاده است. برای این مطالعه پارامترهای مختلف آب آشامیدنی در محدوده آبخوان مهاباد در طی دو سال 1391 و 1392 مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور 7 حلقه چاه در منطقه مورد مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل نتایج از استاندارد سازمان بهداشت جهانی (who)، و استاندارد ملی ایران (1053) استفاده شد. نتایج نشان داد کیفیت آب شرب از نظر استاندارد ملی ایران (1053) و استاندارد who در سال 1392 نسبت به سال 1391 کمتر شده است و در پارامترهای منیزیم، فسفات، بی کربنات، سولفات و tds در تعدادی از چاه‌ها از مرز حد مجاز شرب نیز بیشتر است. همچنین جهت پهنه بندی از روش‌های زمین آمار استفاده گردید که در بین روش‌های مورد بحث در این تحقیق، با بکارگیری 10 مورد درونیابی برای دو سال مذکور، روش کریجینگ با مدل گوسین بهترین روش بوده است و بر اساس نتایج میزان آلودگی از غرب آبخوان به سمت شرق آن گسترش یافته و چاه حاجی خوش بیشترین میزان آلودگی را دارد.