مطالعه و پهنه بندی فرسایندگی باران استان فارس

اقلیم سیستم پیچیده‌ای است که عمدتاً به ‌دلیل افزایش گازهای گلخانه‌ای در حال تغییر است و گرمایش جهانی منجر به تشدید تغییرات عوامل اقلیمی از جمله مقدار بارش می‌شود. در اثر تغییر اقلیم در آینده انتظار تغییر در میزان و حجم فرسایش خاک وجود دارد. یکی از مهم‌ترین عوامل موثر در فرسایش خاک، قدرت فرسایندگی باران است که جهت کمی نمودن آن شاخص‌های مختلفی توسعه داده شده است. انتخاب شاخص مناسب با توجه به شرایط اکولوژیکی منطقه ضروری است. لذا هدف از این پژوهش بررسی داده-های ایستگاه های استان فارس برای برآورد میزان عامل فرسایندگی باران به روشهای آرنالدو، فورنیه و پراسان و همکاران بود. برای این منظور از داده های بارندگی سال های 1370 تا 1397 ایستگاه های مورد بررسی سازمان آب منطقه ای استان فارس استفاده شد. نتایج با استفاده از روش درون یابی idw در محیط gis نشان داد که میزان عامل فرسایندگی به روش فورنیه به صورت معنی داری بیشتر از روش های آرنالدو و پراسان و همکاران است. مقدار عامل فرسایندگی در مناطق شمالی و در ارتفاعات استان فارس که میزان بارش بیشتر از سایر نقاط است به حداکثر میزان خود می رسد. منطقه سپیدان دارای بیشترین میزان عامل فرسایندگی باران و مناطق جنوبی بخصوص اطراف نیریز که کمترین میزان بارش سالانه را دارد، کمترین میزان فرسایندگی باران را نیز دارد.