مصداق شناسی گزینش امام علی علیه السلام و تاثیر آن بر پیشرفت جامعه

جلب اعتماد مردم و افزایش مشارکت، تحکیم روابط صحیح بین ملت و دولت را به دنبال دارد که هر کدام در جهت انجام وظیفه و کسب رضایت الهی از هیچ تلاشی دریغ نمی‌نمایند و رابطه‌ای برادرانه و عدالت مدار در جهت رشد و تعالی فردی و اجتماعی برقرار شده و تداوم و استحکام این روابط سعادت جامعه را رقم می‌زند. اگر اشخاص بی صلاحیت بر امور مردمان مسلط شوند کاری جز تباهی‌گری نخواهند داشت. آنان اموال عمومی را بازیچه دست خود، خویشان و اطرفیان خود قرار می‌دهند و جامعه را به فقر و فلاکت سوق می‌دهند. مردم را به خواری و ذلت می‌کشانند تا ستم پذیر شده و در برابرکجی‌ها و تباهی‌های آنان دم برنیاورند و به هر ناراحتی و خواری تن دهند. چنین مدیرانی جامعه را طبقه‌بندی کرده و صالحان و پارسایان را طرد می‌کنند و هر دشمنی که بتوانند به آنها روا می‌دارند و فاسقان و شکم بارگان را یار و یاور و وابسته به خویش می‌نمایند و دست آنان را در امور باز می‌گذارند تا هر گونه خواستند چپاول کنند و شهوات خود را ارضا نمایند. آنان مردم را به هیچ می‌انگارند و به چیزی جز قدرت و مکنت نمی‌اندیشند. به همین جهت امیرمومنان علی علیه‌السلام در سفارش خود به مالک اشتر نادیده گرفتن شایستگی در گزینش‌ها را، ظلم و خیانت می‌داند و پوشیده نیست که ستم کردن و خیانت از بزرگترین و نابخشودنی‌ترین گناهان است. در پژوهش حاضر مصادیق گزینش رهبری و اثر آن بر جامعه با تمرکز بر نهج البلاغه مورد بررسی قرار می‌گیرد.