رهبری بصیر در پرتو آموزه های قرآن و معارف علوی

هدف این مقاله تبیین یک تئوری مدیریت اسلامی با عنوان رهبری بصیر از دیدگاه قرآن و معارف علوی می باشد،در این پژوهش پس از ترجمه نظریات متخصصان غربی این تئوری و تحلیل آن ها؛ محقق با مبنا قرار دادن آموزه های قرآن و معارف علوی ابتدا به مفهوم شناسی «بصیرت»،«رهبری» و«رهبری بصیر» پرداخته و سپس به شناسایی و تبیین ویژگی های رهبری بصیر از دیدگاه آموزه های دینی و مقایسه آن با تئوری غربی پرداخته است.یافته های این پژوهش در چند مساله به شرح ذیل خلاصه می شود:1- بصیرت و رهبری و ویژگی ،مهارت و رفتار رهبر بصیر در اسلام وغرب متفاوت است. این تفاوت ناشی از جهان بینی ،هدف ،ارزش های حاکم بر آنها وچگونگی نگرش نسبت به انسان است.2-بصیرت،در آموزه های دینی اوّلاً؛ مقوله ای مشکک و دارای مراتب است که اصل و شدیدترین درجه آن به خدا، انبیاء و رهبران الهی تعلق دارد و رهبران سازمانی نیز برای هدایت سازمان این عنصر را دارا باشند ثانیاً؛ بصیرت از اموریست که همه انسان ها باید دارا باشند و ثالثاً؛ از اموری نیست که ناگهان تحقق یابد، بلکه فرایندیست که برمبنای التزام وتعهد به امور دینی، سیاسی، شناخت محیط و تجزیه و تحلیل آن حاصل می گردد.3- از دیدگاه نظریه پردازان غربی این تئوری، تنها در صورت وجود رهبر بصیر سازمان ها به اهداف خود می رسند و این تئوری رهبری دارای اثربخشی بالایی می باشد.ولی در پرتو قرآن ومعارف علوی تنها با وجود رهبر بصیر ما به اهداف نخواهیم رسید مگر این که پیروان بصیر نیز داشته باشیم و رهبری پیامبران و ائمه گواه این مدعا می باشد، ما رهبران بصیر زیادی در اسلام داشتیم ولی بسیاری از آنان توسط همان مردم به شهادت رسیدند، رهبران بصیر نیازمند پیروان بصیرند در غیر این صورت به نتیجه مطلوب نخواهند رسید .