بررسی پتانسیل استفاده از دوغاب زیستی در پر کردن خلل و فرج سنگ

توده های سنگی تعداد قابل توجهی خلل و فرج با ابعاد و اشکال گوناگون دارند که می توان جهت پر کردن آن از روش های مختلفی بهره برد. تزریق دوغاب زیستی از طریق ترسیب میکروبیولوژیکی کلسیم کربنات (micp) داخل خلل و فرج سنگ یکی از این روش ها است که توسط فعالیت اوره آزی انجام می شود. آزمون بصری، سرعت موج و تعیین درصد کلسیم کربنات محتوی از جمله آزمون های مفید جهت سنجش میزان پرشوندگی خلل و فرج سنگ می-باشند. در این پژوهش 10 سیکل تزریق دوغاب زیستی بر روی سنگ تراورتن ساب نخورده انجام شد که در آن، سرعت موج از m/s 5500 به m/s 7300 و به میزان %7/32 افزایش یافت. جرم سنگ از g 8/2347 به g 5/2407 و جرم رسوب کلسیم کربنات برجای مانده در خلل و فرج به g 7/59 رسید. از طریق آزمون بصری نیز پرشدگی مطلوب خلل و فرج مشاهده گردید. با توجه به نتایج فوق، این مهم حاصل گردید که پر کردن خلل و فرج سنگ با استفاده از تکنیک تزریق دوغاب زیستی به خوبی قابل انجام است و سبب حفظ پایداری توده های سنگی می شود.

investigating the potential of using biogrouting in filling pores of rock

the rock masses have a considerable number of pores with various sizes and shapes which can be used in various ways to fill theme. the injection of biogrouting through microbial induced calcium carbonate precipitation (micp) into the pores of rocks is one of the methods performed by urease activity. visual test, wave velocity test, and calcium carbonate content determination are useful tests for measuring of filling pores. in this study, 10 cycles of biogrouting injection were performed on an untreated travertine rock which increased the wave velocity from 5500 m/s to 7300 m/s by 32.7%. the mass of rock increased from 2347.8 g to 2407.5 g and the residual calcium carbonate mass in the pores reached 59.7 g. optical filling was also observed through visual examination. based on the above results, it was found that filling pores of rocks can be done well by using the biogrouting injection technique and preserves the stability of the rock masses.