برنامه‌ریزی تولید ذخایر آهکی کارخانه سیمان ارومیه بر اساس ملاحظات زیست محیطی و تکنولوژیکی

کارخانه سیمان ارومیه با تولید سالیانه حدود 9/1 میلیون تن سیمان از واحدهای صنعتی بزرگ شمال غرب کشور بشمار می‌رود. به علت تمایل معدن به استفاده از مواد آهکی مرغوب در طول سالیان گذشته در حال حاضر در محدوده معدن رشکان ارومیه حجم قابل توجهی از مواد آهکی نامرغوب در گستره‌ی معدن انباشته شده است. این مواد آهکی نامرغوب به‌طور مستقیم قابل مصرف در ترکیب مواد خام برای خوراک کوره‌ی کارخانه سیمان ارومیه نیستند و باید به نسبت‌های وزنی معینی با سایر زون‌ها ترکیب شوند. تخلیه این مواد به محیط زیست به علت قرارگیری معدن در حریم دریاچه ارومیه ضمن تحمیل هزینه‌های بسیار زیاد به معدن از نظر زیست محیطی می‌تواند به یک چالش جدی برای معدن تبدیل شود. در مقاله حاضر سعی شده است با تدوین و توسعه یک مدل برنامه‌ریزی آرمانی امکان استفاده از این ذخایر نامرغوب در خوراک کارخانه سیمان مورد ارزیابی و بررسی قرار گیرد. بر اساس یافته‌های حاصل از این پژوهش این مواد می‌توانند به صورت محدود در تولید سیمان‌های تیپ 1 و تیپ 2 با رعایت ملاحظات اجرائی خاص مورد استفاده قرار گیرند. نتایج حاصل نشان می‌دهد که بر اساس رهیافت‌های a و b امکان استخراج سالیانه‌ی حدود 6/1 میلیون تن و رهیافت‌های c و d امکان استخراج سالیانه‌ی 8/1 میلیون تن مواد نامرغوب آهکی جهت مصرف در تولید سیمان وجود خواهد داشت. با اجرای این برنامه‌ریزی مشکل تخلیه حدود شش میلیون تن مواد آهکی نامرغوب به محیط زیست و تبعات ناگوار زیست محیطی حاصل از آن مرتفع شده و از نظر جنبه‌های اقتصادی نیز صرفه‌جویی قابل توجهی در هزینه‌ها به عمل خواهد آمد.

production planning of limestone reserves of urmia cement plant based on environmental and technological considerations

urmia cement plant is one of the largest industrial units in northwest of iran with annual production of about 1.9 million tons of cement. due to the tendency of the mine to use high-quality limestone materials over the past few years, considerable volumes of inferior limestone deposits have been accumulated in the mine site. these inferior limestone materials are not directly usable in the feedstock for the urmia cement kiln feed and must be combined with other zones at certain weight ratios. disposal of these materials to the environment due to mining on the outskirts of lake urmia while imposing enormous costs on the environment can become a serious challenge for the mine. in this paper, it is attempted to evaluate the feasibility of using these inferior reserves in cement factory feed by presenting a goal programming model. based on the findings of this study, these materials can be used in the production of type 1 and type 2 cements with specific implementation considerations. the results show that according to a and b approaches about 1.6 million tones can be extracted annually and c and d approaches 1.8 million tons of non-calcareous materials for consumption in cement production annually. implementation of this plan eliminates the problem of discharging about six million tons of inappropriate calcareous materials into the environment and its adverse environmental impacts, and will result in significant cost savings in economic terms.