نقش سواحل مکران در تصمیمات استراتژیکی و ژئواستراژیکی حکمرانی و امنیت کشور

با توسعه قدرت منطقه‌ای ایران و به دنبال آن ضرورت حضور نیروهای نظامی ایران در آب‏های بین‌المللی و به دنبال آن توسعه ناوگان نظامی ایران، ضرورت حضور در آب‏های خارجِ‌نزدیک ایران بیش‌ازپیش احساس می‌شود. به‌بیان‌دیگر برای نمایش قدرت نیروی دریایی ایران پیش از حضور در آب‌های بین‌المللی مانند دریای سرخ و مدیترانه، حضور موثر در دریای عمان و اقیانوس هند اهمیتی بنیادین دارد و بدیهی است یک بازیگر موثر منطقه‌ای بیش از سایر مناطق باید بتواند قدرت برتر و نظارت موثر خود را در خارجِ‌نزدیک خود اعمال کند. حضور ناوگان نظامی ایران در دریای عمان فرصت نظارت و قدرت‏نمایی ایران در دریای عمان، اقیانوس هند، دریای عرب و ورودی باب‏المندب را فراهم می‌کند اما استقرار و تمرکز بنادر پایۀ نظامی ایران در خلیج فارس، علاوه‌بر غفلت از یک منطقه استراتژیک مانند سواحل اقیانوسی کشور در دریای عمان، هزینه‌های اقتصادی فراوانی را نیز در پی دارد. همچنین سبب اتلاف انرژی و زمان زیادی خواهد شد چرا که ناوگان نظامی ایران برای حضور در اقیانوس هند باید مسیر تنگه هرمز را پشت سر بگذارد. از‌سوی‌دیگر ازمنظر پدافند غیرعامل تفرق و پراکندگی نیروها علاوه‌بر دفع و رفع تهدیدات مناطق مختلف، امکان دفاع از مناطق مختلف و حفظ بنیه و تجهیزات نظامی را افزایش می‌دهد. به‌همین سبب در سالیان اخیر ارتش جمهوری اسلامی ایران به توسعه ناوگان دریایی خود در شرق تنگه هرمز همت گماشته و علاوه بر توسعه بنادر و اسکله‌های نظامی در توسعه منطقه مکران نیز مسئولیت و نقش قابل توجهی دارد. نکته دیگری که از نظرگاهی ملی اهمیت توسعۀ مکران را بیش‌ازپیش آشکار می‌سازد، استفاده از ظرفیت‌ها و توانمندی کشور برای توسعۀ ملی است. باتوجه به ساحلی شدن اقتصاد جهانی در دهه‌های اخیر و نیاز کشور به توسعۀ بنادر و تاسیسات ساحلی و همچنین امکان احداث صنایع مختلف ازجمله پتروشیمی، خودروسازی، فولادسازی و آلومینیوم‌سازی در نزدیکی سواحل مکران منطقه‌ای بِکر برای سرمایه‌گذاری و ایجاد اشتغال است. این‌درحالی است که جاذبه‌های گردشگری این منطقه نیز در صورت تحقق برخی سرمایه‌گذاری‌های پیش‌ران می‌تواند به رونق منطقه کمک کند. هم اکنون در زمینه پتروشیمی فعالیت‌ها درخور توجهی صورت گرفته و در برنامه راهبردی توسعه پتروشیمی، چابهار سومین قطب این صنعت تبدیل خواهد شد.