نگرشی نهادی به توسعه مکران و تبیین محورهای مهم تصمیم‌گیری نظام حکمرانی در مواجهه با آن

بررسی تاریخ تحولات اقتصادی جوامع موید این مطلب است که به رغم برگشت‌ناپذیر بودنِ روند ذخیره دانایی، عملکرد اقتصادی برخی جوامع روندی برگشت‌پذیر داشتند. از این رو، در‌می‌یابیم که موانعی بر سر راه کاربستِ ذخیره دانایی در رشد و توسعه جوامع وجود دارد. رشد و توسعه ایران اسلامی به طور عام و توسعه سواحل مکران به طور خاص نیز از این قاعده مستثنا نیستند. در راستای تقویت نگرش‌های اقتصادی در فرآیند توسعه سواحل مکران، ابتدا لازم است با نگرشی نهادی به توسعه، مساله را به دقت تعیین نموده، سپس با اشراف بر ویژگی‌های نهادی و ظرفیت‌های منطقه (که بالغ بر 17 سرفصل عمده است)، اقدام به آسیب‌شناسی فرآیند توسعه سواحل مکران نماییم. چون بررسی تاریخچه و ارزیابی اقدامات صورت گرفته (به خصوص پس از دستور سال 1387 رهبر معظم انقلاب در زمینه مکران)، چراغ راه آینده هستند و واجد یافته‌های متعدد علمی می‌باشند. امری که تلاش شده است در این مقاله صورت پذیرد. در نهایت، با عنایت به تفوق تهران بر مکران و با توجه به کارکردها و رسالت نهادهای صاحب مسئولیت در زمینه توسعه سواحل مکران، از آنجا که توسعه منطقه مکران را باید در یک گستره وسیع‌تر ملی و بین‌المللی دید، لازم است ابعاد و مختصات ایفای نقش نظام حکمرانی کشور تعیین گردد تا بر آن اساس بتوان نقشه راه عملیاتی و کاربردی برای توسعه سواحل مکران ترسیم نمود. از این رو، تعداد 10 محور مهم تصمیم‌گیری نظام حکمرانی در قبال توسعه سواحل مکران به همراه سرفصل‌های مورد نیاز سیاست‌پژوهی ارائه شده است.