بازنمایی رابطه بین قدرت و فرهنگ دریایی در توسعه نیروی دریایی راهبردی جمهوری اسلامی ایران و سواحل مکران

اهمیت قدرت دریایی بودن ازجمله نکات قابل‌توجه در مباحث ارائه‌شده راهبردی و ژئوپلیتیکی کشورهاست و این مسئله تا به آنجا اهمیت دارد که بسیاری از اندیشمندان ژئوپلیتیکی و جغرافیای سیاسی معتقدند که بدون وجود دریا و قدرت دریایی هر کشوری به‌سرعت به نقطه تمایل برای تسلط دیگران تبدیل خواهد شد از سوی دیگر همواره چه در روابط اجتماعی و چه در حوزه روابط خصوصی و یا عمومی، مثل روابط اقتصادی، کار و مبادلات تجاری، یک سری اصول فرهنگی را به کار می‌گیریم تا رفتارمان، بر اساس آن‌ها شکل و معنا یابد. این همان نکته‌ای است که در شرایط فقدان و خلا فرهنگی، از نبود آنچه می‌تواند تسهیل‌کننده روابط خصوصی یا عمومی ما باشد، گله‌مند می‌شویم؛ گله‌ای که آن را این‌طور بیان می‌کنیم: باید برای هر کاری، فرهنگ انجام آن را بدانیم. تا فرهنگ این کار راندانیم، انجام آن برای ما سخت می‌شود. به مفهوم دیگر، در نبود فرهنگ، انجام یک کار، با مسائل عجیب و متعددی روبه‌رو می‌شود. با این تعاریف فرهنگ دریایی نیز ازنظر ماهیت، به مجموعه‌ای از روابط اجتماعی چه در حوزه روابط خصوصی و یا عمومی، مثل روابط اقتصادی، کار و مبادلات تجاری برمی‌گردد که برای بهره‌برداری از منافع کلان دریا به درک وسیع این روابط نیاز داریم و در نبود فرهنگ دریا، فعالیت در حوزه دریا با مسائل عجیب و ناشناخته‌ای روبرو خواهد شده که در تحقق اهداف کشور در مسیر توسعه دریا محور خلل ایجاد خواهد کرد. در مقاله حاضر ما به روش کتابخانه‌ای درصدد واکاوی رابط بین قدرت و فرهنگ در توسعه نیروی دریایی راهبردی ارتش خواهیم بود