بهره گیری از انرژی نو در نواحلی ساحلی(مطالعه موردی سواحل مکران)

انرژی های نو به عنوان یکی از اساسی‌ترین انواع انرژی در دسترس بعد از انرژی‌های فسیلی مورد اهمیت است. انرژی تجدیدپذیر در دهه‌های اخیر مورد توجه بسیاری از کشورهای جهان قرار گرفته است. ایران به عنوان یکی از کشورهایی که از 2 طرف دسترسی گسترده ای به دریا دارد می‌تواند در زمینه توسعه انرژی تجدیدپذیر به خصوص انرژی جذر و مدی و آبی گام موثری بردارد. توسعه انرژی تجدیدپذیر بر اساس آمایش سرزمین می‌تواند توسعه یکنواخت و عادلانه‌ای را در کشور بر اساس قابلیت‎ها و توانمندی‌های استان ها رقم بزند. شایان ذکر است که توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر در کشور با مصائب و مشکلاتی رو به روست از جمله؛ مشکلات فنی، به صرفه نبودن، مشکل بازار، ساختار ناهماهنگ قیمت‌گذاری، موانع مقرراتی و سیاسی و موانع سازمانی و موانع اجتماعی و زیست محیطی را نام برد با توجه به یافته‌های این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که مناطق ساحلی ایران به خصوص دریای خزر و دریای عمان و خلیج فارس قابلیت‌های فراوانی در توسعه انرژی دریایی و انرژی خورشیدی و انرژی باد دارا می‌باشند اما از ظرفیت‌های این مناطق به خوبی بهره‌برداری نشده است. و ما در استان‌های ساحلی خود با مشکلات کمبود شغل، فقر شدید و عدم بهره‌برداری از پتانسیل‌های منطقه‌ای رو به رو هستیم. یکی از مناطق مورد توجه در زمینه توسعه انرژی تجدیدپذیر منطقه مکران است که این منطقه در زمینه توسعه و زیر ساخت‌های انرژی تجدیدپذیر مورد غفلت واقع شده است. در این پژوهش از روش کتابخانه‌ای و توصیفی و تحلیلی استفاده شده است.