تبیین مدل توسعه بوم گردی کارآفرینانه در سواحل مکران با رویکرد توانمندسازی اجتماع محور

بوم گردی یکی از ظرفیت های گردشگری است که در طی سالیان اخیر مورد توجه فزاینده ای قرار گرفته است. آنچه مهم است به کارگیری اصول و قواعد کارآفرینی در برنامه های مربوط به ایجاد، توسعه و مدیریت اقامتگاه های بوم گردی است. شهرستان ساحلی چابهار یکی از بکرترین مناطق برای ظرفیت سازی در این حوزه می باشد. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی و تبیین مدلی برای توسعه بوم گردی کارافرینانه در سواحل مکران مبتنی بر رویکرد توانمندسازی اجتماع محور می باشد. روش پژوهش از حیث هدف، کاربردی و از نوع توصیفی پیمایشی می باشد. در گام اول و برای دستیابی به مدل اولیه، ادبیات، مبانی نظری و پیشینه پژوهش به طور گسترده و عمیق مورد بررسی قرار گرفت و با رویکرد جرح و تعدیل نزدیکترین مدل به ساختار جمعیتی فرهنگی و اقتصادی منطقه انتخاب شد. در گام دوم و بر اساس مولفه ها و شاخص های شناسایی شده، پرسشنامه های محقق ساخته تدوین و جهت جمع آوری داده ها در اختیار جامعه آماری پژوهش که شامل کارشناسان اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان و نیز برخی از کارآفرینان و فعالین محلی این حوزه به تعداد 32 نفر بود قرار گرفت. داده های جمع آوری شده به کمک نرم افزار تحلیل سلسله مراتبی مورد ارزیابی قرار گرفت که نتایج حاصله بیانگر اهمیت و وزن بیشتر مولفه توانمندسازی اقتصادی نسبت به سایر مولفه ها بود.