جایگاه ژئوپلیتیکی ایران در استراتژی‏های اقتصادی- منطقه ‏ای هند (با تاکید بر سرمایه ‏گذاری هند در مکران)

معمولاً روابط بازیگران سیاسی برای پیگیری اهداف و راهبردهایشان، به طرق مختلف از جمله همکاری و رقابت بروز می‏کند. گاهی این روابط با بهره‏ گیری از عناصر مهم دیگری چون ژئوپلیتیک از عمق و ثبات بیشتری برخوردار می‏شود. ژئوپلیتیک که بر تاثیر تعیین کننده‏ محیط بر سیاست یک مکان اشاره دارد، در روابط پر فراز و فرود هند و ایران نقش کاملاً مشهودی داراست. گرچه در پیشینه‏ ی مناسبات هند با ایران در برخی مقاطع کاهش روابط وجود داشته اما اهمیت ایران برای هند به حدی بوده است که همواره این روابط از پیوستگی و مسالمت ‏آمیزی مثال زدنی برخوردار بوده است. از این رو می‏توان این سوال را مطرح کرد که چرا ایران و بندر چابهار در راهبردهای اقتصادی و منطقه‏ ای هند در منطقه ‏ی جنوب آسیا از اهمیت محوری برخوردار است؟ در این راستا، سنجش این فرضیه که «نیاز هند به ژئوپلیتیک ایران، بویژه بندر چابهار، جهت انتقال انرژی، ترانزیت و مهمتر از همه ایجاد توازن قدرت با پاکستان، باعث محوریت ایران در راهبردهای منطقه‏ ای هند شده است»، ما را به پاسخ روشنی رهنمون خواهد کرد. در این پژوهش با بهره ‏گیری از روش توصیفی- تحلیلی یافته ‏های مهمی کسب شده است که نشان می‏دهد هند با بهره ‏گیری از ژئوپلیتیک ایران و چابهار برای انتقال انرژی، ترانزیت کالا به افغانستان، آسیای مرکزی، روسیه و اروپا و رقابت ژئوپلیتیکی با بلوک چین- پاکستان درصدد توازن قدرت با پاکستان و مهار ژئوپلیتیکی این کشور در جنوب آسیاست.