بازی راهبردی ایران و پاکستان در مکران با تاکید بر بندر چابهار و گوادر

منطقه مکران به سبب اهمیت راهبردی و ژئواکونومیک خود جایگاه مهمی در بازی قدرت‌های منطقه‌ای ایفا می‌کند. این منطقه دارای دو بندر با موقعیتی ژئواستراتژیک یعنی گوادر و چابهار برای کشورهای ساحلی آن یعنی ایران و پاکستان از اهمیتی حیاتی در معادلات منطقه‌ای برخوردارند. اهمیت راهبردی این بنادر به‌گونه‌ای است که پای دو رقیب منطقه‌ای دیگر یعنی چین و هند را به آن باز کرده است. موضوعی که به‌تدریج شکل‌دهنده به یک بازی بزرگ جدید با محوریت ایران، هند و افغانستان در یکسو و پاکستان،‌ چین و تا حدودی عربستان از سوی دیگر است. هر دو بندر در مسیر تجارت بین‌المللی انرژی قرار دارند و نقطه اتصال به آسیای مرکزی، خاورمیانه، آفریقا و اروپا را فراهم می‌کنند. ماهیت نظام سرمایه‌داری و هزینه‌های اقتصادی اساسی این پتانسیل را دارد که هر دو بندر را در رقابت با یکدیگر قرار دهد. هرچند ایران و پاکستان هرگونه چنین رقابتی را تکذیب می‌کنند، هر دو کشور رویای ایجاد همکاری و پیوند بین این دو بندر را دارند. این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به پویش تدریجی بازی ژئواستراتژیک بین ایران و پاکستان در خصوص دو بندر می‌پردازد که می‌تواند به همکاری یا رقابت منجر شود. یافته‌های پژوهش این است که با توجه به پایداری ایران در امنیت و روابط دوستانه با کشورهای آسیای مرکزی، بندر چابهار در مقایسه با گوادر سهم بیشتری از تجارت را به دست می‌آورد.