نقش مسائل قومی در توسعه منطقه ای (مطالعه موردی: بندر چابهار)

از مباحث مهم در توسعه منطقه ای، بررسی تاثیر برنامه های توسعه اقتصادی بر جامعه بر گروه های اجتماعی و فرهنگی است. برنامه های توسعه اقتصادی، اجتماعی و انسانی ابزاری برای توسعه جوامع انسانی است و اگر بتواند مطالبات و نیازهای آنها را برآورده کند، می تواند منجر به ایجاد رضایت مندی از حاکمیت ، انسجام و همگرایی ملی گردد. پژوهش حاضر با تمرکز بر موضوع توسعه بند چابهار و سواحل مکران در ارتباط با مسائل قومی مذهبی به دنبال بررسی نقش مولفه های قومی – مذهبی در فرایند توسعه منطقه ای است. بر پایه یافته های این پژوهش نابرابری اجتماعی، محرومیت نسبی، شکاف قومی- مذهبی، نابرابری اقتصادی و عدم مشارکت بلوچ ها(نخبگان و اهالی بومی) ... از جمله مسائلی که باعث شده استان سیستان و بلوچستان از نظر امنیتی و اقتصادی و اجتماعی شرایط حساسی را داشته باشد. بر پایه یافته ها برنامه ریزی هایی که تاکنون در روند توسعه این منطقه صورت گرفته است، فاقد رویکرد مبنایی جلب مشارکت مردم بومی و بویژه قوم بلوچ بوده و آثار عملی آن نیز توسط جامعه بومی لمس نشده است. این مسائل سرخوردگی، ناامیدی و ضعیف شدن سرمایه اجتماعی در این منطقه و ناامنی قومی - مذهبی را به دنبال داشته است. بر این اساس در صورت بی توجهی و عدم درک مسائل قومی – مذهبی(در سطح نخبگان، توده و محیط پیرامونی) متغیرهای منفی آن می تواند ظرفیت های مثبت ژئواکونومیک و توسعه استان را متاثر کنند. به گونه ای که با وجود ظرفیت ها و پتانسیل موجود در منطقه همواره منطقه جنوب شرق کشور از نظر توسعه محروم و از نظر امنیت ضریب امنیت پایینی داشته باشد. بر این اساس برای برون رفت از این وضعیت فراهم کردن شرایط برای مشارکت دادن واقعی سرمایه بومی استان در طرح های توسعه محور و ظرفیت های ژئوپلیتیک منطقه ضروررتی اساسی اساسی است.