بررسی مشروعیت تبلیغ زنان در معارف از منظر قرآن و روایات

انسان موجودی اجتماعی است که در ارتباط خود با دیگران، به داد و ستد فکری، احساسی و انتقال پیام با روش-های گوناگون، نظیر تبلیغ و سخنرانی می پردازد. تبلیغ و مبلغ با سابقه دیرینه و تاثیرگذاری ویژه، به مثابه سنتی-ترین روش انتقال پیام در جامعه دینی، دارای اهمیت بنیادین است. همچنان که در متون دینی نیز این موضوع کانون توجه قرار گرفته و بر کارکرد و اهمیت راهبردی آن تاکید گردیده است. امروزه، با توجه به تاکید آیات قرآن بر حضور اجتماعی بانوان، عدم عقیده به ضرورت حضور زن مبلغ، از طرف برخی گروه ها از موانع مهمی تبلیغی بانوان محسوب گردیده است که عدم توجه به این موانع و استفاده از راهکارهای علمی و عملی در راستای رفع این موانع، منجر به بروز آسیب هایی در تبلیغ موثر می شود. مساله پژوهش این است که با بانوان در چه عرصه هایی می توانند به تبلیغ مشروع بپردازند؟ در این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی نگارش یافته به مشروعیت تبلیغ بانوان از دیدگاه آیات و روایات پرداخته می شود. از آنجایی که بانوان یک جامعه نقش های مهمی نظیر مادری و همسری دارند و نیز قشر عظیمی از جامعه را متشکل هستند، بررسی مشروعیت تبلیغ بانوان آن هم مستند به متون وحیانی ضروری است. دستاوردهای تحقیق نشان می دهد تبلیغ از راهکارهای مهم تبیین معارف دینی برای دیگران محسوب می شود. مشروعیت بخشی به تبلیغ بانوان در اسلام، دارای زمینه ها و راهبردهایی است و قرآن و روایات، بانوان مبلّغ را به صورت مصداقی معرفی نموده اند تا نقش الگویی آن ها را تبیین نمایند. بانوان در عرصه های سیاسی، اجتماعی، دینی و... می توانند همانند مردان به تبلیغ بپردازند و اسلام در این زمینه الگوهای مبلغ را نیز بیان نموده است؛ اما در این میان، اگر چالش های تبلیغی بانوان نظیر نداشتن علم و تقوا و بینش سیاسی و اجتماعی، مورد توجه واقع نشود، تبلیغ اثری منفی خواهد گذاشت.