بازاندیشی انتقادی در طراحی مطلوب فضاهای شهری: به سوی محیط های شهری دوستدار زنان

تمام شهرهای جهان، از زمان طلوع بشریت، توسط مردان ساخته و طراحی شده اند و سهم زنان در طراحی فضاهای شهری مطلوب و با توجه به نیازهای آن ها بسیار اندک بوده است. از طراحی شهری گرفته تا پروژه‌های ساختمانی، از حمل‌ونقل عمومی تا فضاهای عمومی، زنان بخشی از فرآیند خلق مکان نبودند. دهه هاست که در تصمیم گیری و برنامه ریزی شهری به نیازهای زنان توجه نشده است. برخی از شهرها در سراسر جهان شروع به استفاده از کمیته های زنان در پروژه های شهری خود کرده اند تا دیدگاهی زنانه به شهرها اضافه کنند. همچنین، به گفته معماران، طراحی برای زنان به ایجاد حس تعلق و امنیت کمک می کند که باعث می شود افراد از نسل های مختلف و پیشینه های مختلف احساس استقبال کنند. رویکرد شهر دوستدار زنان یکی از رویکردهای معروف در این حوزه است که بر روی نیازهای زنان از منظر روان شناسی محیطی تمرکز دارد. هدف این پژوهش واکاوی و بازاندیشی انتقادی در طراحی فضاهای شهری مطلوب در جهت تحلیل سیاست گذاری مکانی برای زنان است. روش این پژوهش منطبق بر تحلیل اسنادی و مبتنی بر رویکرد توصیفی-تحلیلی است. نتایج نشان دهنده آن است که به کارگیری سیاست هایی از قبیل توجه به اوقاغت فراغت زنان، درک نقش های متفاوت زنان در طراحی فضاهای شهری، ایجاد محیط های کاری چند کارکردی برای زنان از موضوعات مهم برای خلق یک فضاهای شهری مطلوب برای زنان است.