امید آفرینی ضرورتی مهم در توانمند سازی زنان سرپرست خانوار در ایران: وضعیت ها و مشکلات (با تاکید بر مناطق محروم روستایی استان خراسان جنوبی)

امیدی در نگاه اسلام سازنده است که خود را در قالب عمل صالح نشان دهد. امام علی (علیه السلام) می فرمایند: از کسانی مباش که بدون عمل شایسته، به آخرت امید دارند، و توبه را با آرزوهای دراز به تاخیر می اندازند. امید یکی از عوامل روانی است که نقش حمایتی در شرایط سخت و بحرانی زندگی انسان دارد. امید را می توان یک مکانیسمی دانست که سازگاری انسان را از نظر عاطفی در زمان بحرانی شکل می دهد. امید می تواند این توان را به انسان دهد که در این مواقع به بن بست های روانی نرسد و بتواند راهکارهایی را برای برون رفت از شرایط بحرانی ترسیم کند. مشکل زنان بی سرپرست موضوعی جهانی است و اکثر کشورهای در حال توسعه به آن گرفتارند. زنان سرپرست خانوار جزو یکی از گروههای پر تلاش در جامعه ما محسوب می‌شوند و ردپای تلاش و زحمات آن‌ها به وضوح نمایان است. طی سالهای اخیر تغییرات گسترده‌ای در سبک زندگی مردم و نوع معیشت آن‌ها ایجاد شده است و بخش زیادی از مخارج و هزینه‌های زندگی روی دوش زنانی قرار گرفته است که به دلایل مختلف باید به طور مستقل و خود اتکا از پس آن بربیایند و شیوع بیماری کرونا این شرایط را تشدید کرده است. از کار افتادگی پدر و مادر، فوت همسر، طلاق، اعتیاد پدر خانواده و مواردی از این دست بسیاری از زنان را به سمت و سوی خودسرپرستی و تامین خرج و مخارج زندگی پیش برده است و با توجه به شرایط اقتصادی فعلی آن‌ها را با مشکلات متعددی روبرو کرده است. در سالیان اخیر تعداد زنان سرپرست خانوار با رشد بسیار زیادی همراه بوده است و این مسئله زنگ هشداری برای همه و به ویژه برای مسئولان نهادهای حمایتی به شمار می‌رود. در این راستا در این مقاله پس از بیان ضرورت و ویژگی های تمهیدات حمایتی برای توانمند سازی زنان سرپرست خانوار و کودکان آنها در مواجهه با بیکاری، تورم، امنیت غذایی و ... در استان های محروم ایران و به ویژه مناطق روستایی استانهای سیستان ‌و بلوچستان و خراسان جنوبی که مکان کار و دسترس نویسنده مقاله می باشند می پردازد. روش تحقیق این مقاله کیفی و میدانی می باشد که در انتها به نتیجه گیری از موارد فوق و ارائه پیشنهاداتی برای مدیریت تمهیدات حمایتی توانمند سازی زنان سرپرست خانوار می پردازد.