اثربخشی رویکرد روان شناسی مثبت نگر بر کارکردهای عصب- روان شناختی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی رویکرد روان شناسی مثبت نگر بر کارکردهای عصب- روان شناختی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به بیماری مالتیپل اسکلروزیس عضو انجمن ام اس اراک در سال 1401 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تعداد 30 نفر انتخاب شدند و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جایگزین گردیدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه کارکردهای عصب روان شناختی نجاتی (1392)) بود. مداخله مثبت نگر براساس طرح سلیگمن و همکاران (2006) در طی 8 جلسه 60 دقیقه ای(هفته ای یکبار) برگزار شد. گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد.تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس انجام شد. نتایج نشان داد رویکرد روان شناسی مثبت گرا بر کارکردهای روان شناختی اثر بخش است(001/0p <). با توجه به نتایج پژوهش رویکرد روان شناسی مثبت نگر باعث بهبود کارکردهای عصب- روان شناختی در زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس شده است، لذا پیشنهاد می شود از این رویکرد در مراکز ارایه خدمات روان شناختی به افراد مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس استفاده شود.