ارتقا پایداری اجتماعی در عصر فناوریهای شالوده شکن مبتنی بر هوش دیجیتال

انسان در هزاره سوم، عصر هوش مصنوعی و فناوری های شالوده شکن با چالش پنهان تغییر در سبک زندگی، نظام ارزشی، نظام فکری و دستکاری در نظام تفسیر گردیده است که مربوط به گذار از عصر فناوری اطلاعات و ارتباطات به عصر دنیای مجازی می باشد، گذاری که همانند سایر امور زندگی سبب ایجاد تغییراتی در عرصه اجتماعی شدن، از قبیل پیدایش واژگانی همانند؛ شبکه های اجتماعی مجازی و تعاملات دیجیتال گردیده است .در این گذار، فراموشی ماهیت انسانی زمینه ساز مشکلات هویتی و روانی متعددی در سطوح مختلف جامعه گردیده است. حال در این راستا با توجه به همزمانی این گذار با پیدایش مفاهیمی از قبیل توسعه پایدار و پایداری اجتماعی به عنوان زیر شاخه ای از آن، این تحقیق درصدد بر می آید تا با دستیابی به شناختی دقیق از نتایج عصر فناوری های شالوده شکن در عرصه روانشناسی، به ارزیابی این نتایج با معیارهای پایداری اجتماعی پرداخته و در نهایت به رهنمون هایی جهت رفتار پایدار انسانی در عصر مجازی نائل آمده و تاثیرات این گذار را به نحوی شایسته مدیریت نماید. در این راستا ابتدا به شناخت اجمالی عصر مجازی و فناوری های شالوده شکن پرداخته، سپس با تعریف مفاهیم بنیادین روانشناسی سایبری به بررسی چگونگی تغییر این مفاهیم در عصر مجازی پرداخته می شود. در ادامه ضمن شناسایی ملزومات دستیابی به پایداری اجتماعی، تغییرات اعمال شده در مفاهیم بنیادین هوش در عصر مجازی با این ملزومات مورد مقایسه قرار خواهد گرفت و در نهایت ضمن آسیب شناسی تغییرات منتج از گذار به عصر مجازی شدن ، درصدد دستیابی به قواعدی جهت طراحی رفتار پایدار انسانی در دوران جدید مبتنی بر هوش دیجیتال برمی آید.