تاثیر اقلیم بر راهبردهای طراحی در نواحی ایران و راهکارهای دستیابی به معماری پایدار

معماری گذشته ایران همواره با توجه به شرایط اقلیمی و محیط زیستی هر منطقه شکل گرفته و توانسته است با استفاده از مصالح بومی و طراحی هوشمندانه، آسایش حرارتی ساکنان را تامین کند. در مناطق مختلف ایران، از اقلیم‌های گرم و خشک تا سرد، مرطوب و ...، از تفاوت‌های اقلیمی تاثیر مستقیمی بر شیوه معماری داشته است. این هماهنگی میان انسان و محیط زیست نه تنها به حفظ منابع طبیعی کمک کرده، بلکه به ایجاد فضاهایی مناسب برای زندگی منجر شده است. اما در معماری معاصر ایران، الگوبرداری از معماری مدرن بدون توجه به اقلیم هر منطقه باعث افزایش مصرف انرژی‌های فسیلی و مشکلات زیست‌محیطی شده است. برای مقابله با این چالش‌ها و دستیابی به توسعه پایدار، نیاز است که طراحی ساختمان‌ها بار دیگر با توجه به شرایط اقلیمی انجام شود. پژوهش‌های مختلف نشان داده‌اند که در نهایت ایران به 4 پهنه اقلیمی اصلی تقسیم می‌شود که هر کدام دارای ویژگی‌های حرارتی و زیست‌محیطی خاص خود هستند. با تحلیل و بهره‌گیری از تجربیات معماری بومی هر پهنه، می‌توان راهکارهایی برای طراحی ساختمان‌های امروزی ارائه داد که علاوه بر بالا بردن سطح آسایش حرارتی با کاهش استفاده از سیستم‌های فعال مکانیکی و همینطور صرفه‌جویی مصرف انرژی در سطح کلان کشوری، با محیط زیست نیز سازگار باشند.