بررسی مکانیزمهای حفاظت از مالکیت فکری در فرآیند تجاری سازی فناوری های نوظهور مبتنی بر نوآوری باز (شرکتهای پارک علم و فناوری البرز)

از آنجا که نوآوری باز به معنی همکاری های شبکه ای و استفاده از ظرفیتهای بیرونی برای کسب مزیت رقابتی یک شرکت تعریف می شود، لذا حفظ مالکیت فکری همیشه یک دغدغه اساسی بین فعالان این حوزه در فرآیند همکاری می باشد. به تعبیر سعید حبیبا و رفیعی (1400) نوآوری باز از دیدگاه مالکیت فکری یعنی شرکتها باید هم فروشنده فعال اموال بدست آمده از بخش تحقیق و توسعه داخلی خود (وقتی آن اموال فکری در راستا مدل کسب و کار خودشان نیست) و هم خریدار فعال اموال دارایی فکری بخش های تحقیق و توسعه سایرین باشد (هر زمان که مال فکری خارجی در راستای نقشه توسعه محصولشان باشد). در این مقاله بهترین سازوکارها برای حفاظت از مالکیت فکری در طول فرآیند نوآوری باز که از سوی شرکتهای فناور اتخاذ می شود مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه بر اساس تجزیه و تحلیل ادبیات و یک مطالعه موردی چندگانه شامل شرکتهای کوچک و متوسط مستقر در پارک البرز (وابسته به جهاد دانشگاهی) است که رویکردی باز به نوآوری اتخاذ کرده اند. می باشد. در نتیجه، این مقاله چارچوبی را پیشنهاد می کند که توضیح می دهد مکانیسم های مختلف حفاظت از مالکیت فکری، چه قانونی و چه راهبردی در سطوح مختلف سطح آمادگی فناوری از سوی شرکتها چگونه اتخاذ می شود. این چارچوب نشان می دهد که ادغام بین ابزارهای قانونی و استراتژیک ip برای افزایش حفاظت ضروری است. با این حال، استفاده از چنین ابزارهایی تنها زمانی موثر می شود که مبتنی بر مجموعه ای از مداخلات مدیریتی و سازمانی مربوط به مدیریت منابع انسانی و جریان های داخلی دانش و اطلاعات باشد.