تشریح و مقایسه مدل‌های تجاری‌سازی فناوری در پارک‌های علم و فناوری

نوآوری به معنی ایجاد تغییر در محصول یا خدمت و یا تغییری در روش خلق محصول یا عرضه خدمت، با هدف پاسخگویی به بازارهای جدید و نیازهای متغیر مشتریان بوده و نوآور فردی است مخترع محصول و یا مبدع روش نوین که دارای توانمندی‌های یک کارآفرین می‌باشد. با توجه به این تعریف، محصول یا خدمت نوآورانه باید طبق نیاز مشتری بوده و توانایی رقابت در بازار را داشته باشد. نوآوری که دارای این مزیت‌های رقابتی باشد می‌تواند در ادامه با تکنیک‌های تجاری‌سازی منجر به سودآوری گردد. در واقع تجاری‌سازی تکمیل‌کننده چرخه نوآوری می‌باشد. در صورت عدم اجرای درست تجاری‌سازی در این زنجیره، نوآوری هیچ سود و منفعتی برای نواور و جامعه نخواهد داشت و در واقع تاثیر محصول یا خدمت نوآورانه در جامعه و اقتصاد کشور از طریق تجاری‌سازی نمود خواهد داشت. باتوجه به اینکه پارک علم و فناوری در ایران بعنوان یکی از مکان‌های تجمیع نوآوران و مخترعین می‌باشند و این مراکز به منظور تسهیل و نظام‌مند کردن فرآیند تجاری‌سازی ایده‌ها و محصولات شرکت‌های مستقر خدمات تجاری‌سازی فناورانه به روش‌های مختلفی را ارائه می‌ نماید؛ در این مقاله برآن شدیم تا ضمن ارائه تعریف تجاری‌سازی، مراحل و مدل‌ها و بیان اهمیت آن به مقایسه نقاط قوت و ضعف روش‌های تجاری‌سازی در پارک‌های علم و فناوری ایران بپردازیم.