تحلیل و شناسایی انواع نوآوری بین صنعتی و عوامل موفقیت آن‌ در سازمان های نوآور

امروزه شرکت‌ها دائماً به دنبال راه‌هایی برای تغییر و پیشبرد استراتژی‌های نوآوری خود هستند. در میان آن‌ها، استفاده از دانش بیرونی به عنوان یک عنصر کلیدی برای نوآوری موفق مطرح شده است و اهمیت پارادایم نوآوری باز را افزایش می‌دهد. بر اساس دامنه در حال تحول نوآوری باز، این پژوهش بر نوآوری بین صنعتی، به عنوان یک مورد خاص از نوآوری باز که به تقلید خلاقانه و ترجمه مجدد راه‌حل‌های موجود با هدف رفع نیازهای سایر صنایع اشاره دارد، متمرکز است. در واقع هر دو مفهوم به نقش همکاری و تبادل دانش در فرآیند نوآوری توجه دارند، اما هر یک از منظرهای متفاوتی به این موضوع می‌پردازند. نوآوری بین صنعتی به عنوان یک رویکرد نوین و تحول‌آفرین در دنیای کسب‌وکار، به تعامل و همکاری میان صنایع مختلف اشاره دارد که به توسعه محصولات، خدمات و فرآیندهای نوآورانه کمک می‌کند. دانش و فناوری‌های توسعه‌یافته در یک صنعت بسیار تخصصی می‌تواند برای ایجاد نوآوری در حوزه‌های جدید مورد استفاده مجدد قرار گیرد. بنابراین، سازماندهی دانش فعلی در مورد نوآوری بین صنعتی، تعیین حدود موضوع و ایجاد پایه‌های توسعه چارچوب آن ضروری است. در این مقاله به معرفی و تشریح نوآوری بین صنعتی، تمایز نوآوری بین صنعتی از سایر مفاهیم مرتبط با نوآوری، رویکردهای دانش و یادگیری برای تبیین فرآیند نوآوری بین صنعتی و عوامل موثر بر نوآوری بین صنعتی پرداخته شده است و در نهایت پیشنهادهایی برای سازمان‌های نوآوری که قصد دارند خود را از رقبای خود از طریق نوآوری رادیکال متمایز کنند، و سیاست گذارانی که به دنبال ارتقا تعامل بین صنایع هستند آورده شده است.