پذیرش و بکارگیری فناوری‌های نوظهور در نهادهای تامین مالی(مطالعه موردی صندوق‌های پژوهش و فناوری)

ظهور فناوری‌های نوظهور مانند هوش مصنوعی، بلاک‌چین، کلان‌داده و اینترنت اشیا، فرصت‌های جدیدی را برای نوآوری در خدمات مالی و تحول نهادهای تامین مالی فراهم می‌کند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر عوامل تکنولوژیکی، سازمانی و محیطی بر پذیرش، اجرا و استفاده از فناوری‌های نوظهور در نهادهای تامین مالی در ایران است. در این پژوهش، جنبه‌های مربوط به انتشار نوآوری، چارچوب فناوری، سازمان و محیط و مدل پذیرش فناوری و تاثیر آن‌ها بر پذیرش، اجرا و استفاده از فناوری‌های نوظهور در صندوق های پژوهش و فناوری مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت ده عامل انتخاب شدند که مزیت نسبی، سازگاری، پیچیدگی، پیچیدگی فناوری اطلاعات و پشتیبانی مدیریت، فشار تقلیدی، فشار هنجاری، نگرانی های نظارتی و سودمندی ادراک شده و سهولت استفاده ادراک شده بودند. پرسشنامه مورد استفاده برای این تحقیق شامل 38 سوال با مقیاس لیکرت پنج درجه‌ای بود و شرکت‌کنندگان در این پژوهش، مدیران، مشاوران و کارشناسان صندوق های پژوهش و فناوری بودند. با بررسی اینکه آیا همبستگی آماری معنی‌داری بین هر یک از متغیرهای مستقل و متغیر وابسته وجود دارد، آزمون فرضیه‌ها انجام شد.نتایج پژوهش نشان داد که دو متغیر مستقل پشتیبانی مدیریت و سودمندی ادراک شده در مقایسه با 8 متغیر مستقل دیگر( فشار تقلیدی پیچیدگی فناوری اطلاعات، پیچیدگی، پشتیبانی مدیریت، سازگاری، فشار هنجاری، نگرانی های نظارتی و سهولت استفاده ادراک شده) میانگین بزرگتری بدست آوردند. با استفاده از همبستگی پیرسون مشخص شد مزیت نسبی، فشار هنجاری و فشار تقلیدی همبستگی آماری قابل توجهی را با متغیر وابسته پذیرش، اجرا و استفاده از فناوری‌های نوظهور داشته و از نظر آماری معنادار هستند، بنابراین ارائه تاییدیه های لازم و همچنین منابع مالی و غیر مالی برای پذیرش فناوری‌های نوظهور بسیار مهم است و بسیاری از مشتریان و تامین‌کنندگان از فناوری‌های نوظهور استفاده می‌کنند، بنابراین نهادهای تامین مالی موظف به بکارگیری فناوری‌های نوظهور هستند. همچنین پذیرش فناوری‌های نوظهور به سازمان ها کمک می‌کند تا سودآوری، بهره وری و خدمات مشتری را بهبود بخشند و نهادهای تامین مالی در ایران به دلیل فشار رقبا، نیاز به استفاده از فناوری‌های نوظهو برای ارائه محصولات و خدمات دارند.